بررسي اثرات كاربري و خصوصيات فيزيكوشيميايي خاك بر پراكنش رس در برخي از خاك‌هاي استان خوزستان

اين مطالعه با هدف بررسي برخي ويژگي‌هاي خاك و كاربري اراضي بر ميزان رس قابل انتشار در بخشي از اراضي استان خوزستان صورت گرفت. براي اين منظور 56 نمونه خاك از مساحتي بالغ بر سي هزار هكتار به صورت كاملاً تصادفي از بخش‌هاي مختلف استان از عمق صفر تا 20 سانتيمتري در كاربري¬هاي زراعي و باير جمع‌آوري و ميزان انتشار رس با خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك به روش رگرسيوني تحليل آماري شد. نتايج نشان داد در بين ويژگي‌هاي موثر بر انتشار رس، ضريب انبساط خطي بيشترين اثر را داراست. همچنين ماده آلي، گچ، نسبت جذب سديم، سديم محلول و هدايت الكتريكي با انتشار رس همبستگي منفي و رس كل، آهك، ضريب انبساط خطي، ظرفيت تبادل كاتيوني و پ‌هاش همبستگي مثبتي با ميزان انتشار رس داشتند. در كاربري زراعي ميزان ماده آلي، رس (افزايش از 25 درصد در باير به 30 درصد در زراعي)، آهك و همچنين ظرفيت تبادل كاتيوني بيشتر از باير ولي ميزان گچ كمتر از كاربري باير بود. اين تفاوت‌ها عمدتا باعث افزايش انتشار رس در كاربري زراعي نسبت به كاربري باير شده بود. بر اساس اين تحقيق اگرچه كشت و كار سبب افزايش ماده آلي خاك از 48/0 به 7/0 شده بود، با اين وجود اين افزايش نتوانسته اثرات سوء افزايش سديم و كاهش گچ را از بين ببرد لذا لازم است كه به مديريت افزايش ماده الي به اين خاكها و نسوزاندن بقايا پس از برداشت توجه بيشتري شود.