مهندسي ژنتيك نخود براي ايجاد مقاومت به علف‌كش گلايفوسيت

ايران داراي طيف گستردهاي از تغييرات دما و مناطق اقليمي است كه امكان تنوع زياد گونههاي علف هرز در سراسر كشور را فراهم ميكند. در بين حبوبات، نخود در رقابت با علف‌هاي هرز بسيار حساس مي‌باشد. رقابت با علف‌هاي هرز باعث كاهش عملكرد وكاهش كيفيت محصول نيز مي‌شود. براي حل اين مشكل توليد گياهان مقاوم به علف‌كش‌هاي غيرانتخابي مانند گلايفوسيت كه اثرات مضري بر روي سلامت انسان و محيط‌زيست ندارند مفيد مي‌باشد لذا در بررسي حاضر، از باكتري آگروباكتريوم تومي فاشينس (Agrobacterium tumefaciens) سويه LBA4404 استفاده شد. اين باكتري حاوي پلاسميد pBI121 حاوي ژن موتاسيون يافته epsps اشرشياكلي براي ايجاد مقاومت به علف‌كش گلايفوسيت مي‌باشد كه ژن nptII نيز به‌ عنوان ژن گزينش‌گر تحت پيش‌بر 35S در آن تعبيه‌ شده است و به‌منظور تراريزش گياه نخود استفاده شد. محورهاي جنيني نخود پس از هم‌كشتي با سوسپانسيون باكتري به مدت 3روز در محيط هم‌كشتي B5 و پس از آن به‌منظور باززايي به محيط كشت MS به همراه غلظت مناسبي از هورمون‌هاي BAP، Kin و NAA منتقل گرديد. درنهايت پس از گزينش‌هاي متوالي با استفاده از آنتي بيوتيك كانامايسين و ريشه‌زايي و استقرار گياهان T0 در محيط هيدروپونيك با انجام آزمون PCR، 15گياه ژن اختصاصي epsps و ژن nptII را تكثير كردند و تراريزش آنها تأييد شد.