اثر حذف برگ و سطوح مختلف تراكم بر عملكرد و برخي اجزاي عملكرد دانه آفتابگردان

آفتابگردان يكي از گياهان روغني مهم است كه به علت شكل و آرايش برگ هاي اين گياه افزايش تراكم در آن با محدوديت مواجه است. بر همين اساس آزمايشي در شرايط آب و هوايي اهواز(ملاثاني) به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كاملا تصادفي با 3 تكرار بر روي گياهآفتابگردان در سال زراعي 96-1395 در دانشگاه كشاورزي و منابع طبيعي رامين خوزستان انجام شد. فاكتورهاي آزمايشي شامل تراكم بوته در واحد سطح (60، 110 و 160 هزار بوته در هكتار ) و حذف برگ ( شاهد (بدون حذف برگ)، يك چهارم، دو چهارم و سه چهارم حذف برگ) بود. صفات مورد بررسي وزن هزار دانه، عملكرد دانه، وزن طبق با دانه، بيوماس كل، شاخص برداشت دانه، بود. نتايج نشان داد كه اختلاف عملكرد دانه در تيمارهاي مختلف با افزايش تراكم و حذف برگ معني دار شد. كمترين (83/2870 كيلوگرم) و بيشترين عملكرد دانه (50/4162 كيلوگرم در هكتار) به‌ترتيب در تراكم‌هاي 60 و 160 هزار بوته در هكتار مشاهده شد. با افزايش تراكم و شت حذف برگ ميزان ماده خشك طبق به همراه دانه اضافه شد و در كل بالاترين ماده خشك طبق و دانه در تراكم 160 هزار و حذف سه چهارم برگ به‌دست آمد.