مظاهر جاهليّت زنان و برخورد با آن، در منظومه¬ي فكري رهبري

پديده¬ي مورد مطالعه در اين پژوهش، مظاهر جاهليّت زنان مي¬باشد. مفهوم جاهليّت در فرهنگ ديني ما، مقابل عقلانيّت بوده و بر حالتي اطلاق مي¬شود كه فرد از مسير عبوديّت حق تعالي خارج شده و كارهايي مخالف معيارهاي حقيقي اسلام انجام دهد. با توجّه به اين معنا، جاهليّت مختص به مكان و زمان خاصّي نيست؛ بلكه به هر جامعه و در هر زماني كه شاخص-هاي جاهليّت در آن يافت شود جامعه¬ي جاهلي اطلاق مي¬گردد. در عصر حاضر همان¬طوركه رهبر معظّم انقلاب فرموده¬اند، شاهد بازگشت به جاهليّت؛ امّا با شيوه¬ها و ابزار مدرن هستيم؛ دستگاه¬هاي سياسي غرب، مروّج همان جاهليّتي هستند كه هدف از بعثت پيامبر (صلوات¬الله-عليه) زدودن آن بود. بحث نابساماني زنان در عرصه¬ي فرهنگي، از جمله مظاهر جاهليّت است كه منجر به سست شدن بنيان خانواده، منفور شدن نقش مادري، ابتذال دنياي امروز و... شده است. رهبري با عنايت به نقش مهم و اساسي زنان در عرصه¬هاي مختلف؛ خصوصاً عرصه¬ي فرهنگي، مكرّر به مظاهر جاهليّت زنان اذعان داشته و در اين¬باره هشدار داده است؛ از اين¬رو تحقيق حاضر با استفاده از رويكرد توصيفي ـ تحليلي در صدد شناسايي مظاهر جاهليّت زنان از منظر مقام معظّم رهبري بوده و به اين نتايج دست يافته است: مصاديق متعدّدي از جمله نگاه شيء¬انگارانه و منفعت¬طلبانه به زن، خودنمايي و تبرّج زنان، رواج فحشا، خشونت نسبت به زن و... به¬عنوان مظاهر جاهليّت، در هندسه¬ي فكري رهبري قابل شناسايي است. راهكارهاي برخورد با اين جاهليّت، از ديدگاه حضرت عالي عبارت¬ند از: نهادينه كردن نگاه متعالي و عزّت¬بخش اسلام به زن، اولويّت دادن به همسرداري و تربيت فرزندان، ورود زن در تمام عرصه¬ها با رعايت حجاب و مرز بين محرم و نامحرم، پرهيز از مدگرايي و مصرف¬گرايي و....