آسيب شناسي فرماندهي حادثه و تدوين الگوي پيشنهادي سيستم فرماندهي حادثه (ICS) براي سازمان آتش نشاني تهران

آنچه بسياري از سازمان هاي امدادي و به ويژه سازمان هاي آتش نشاني در مقابله با حوادث با آن روبرو مي شوند، شرايطي است كه به سرعت در حال تغيير است و اين شرايط در حال تغيير بايد به گونه اي مناسب مديريت شوند تا اين سازمان ها بتوانند ماموريت خود را به خوبي انجام دهند. سيستم فرماندهي و مديريت حادثه يك چارچوب مديريتي منعطف است كه سازمان هاي امدادي و آتش نشاني در جهان براي مقابله با حوادث از آن استفاده مي كنند]1[. هدف مطالعه حاضر، بررسي و آسيب شناسي فرماندهي حادثه، به عنوان يكي از اركان اصلي تصميم گيري و انتظام بخشي به حوادث و ارائه الگويي براي استقرار سيستم فرماندهي حادثه در سازمان آتش نشاني تهران است. در اين تحقيق به دليل ماهيت مسئله تناسب با گزاره هاي تحقيق از روش تحقيق توصيفي- پيمايشي استفاده گرديد. اين مطالعه از دو بخش عمده تشكيل شده است. در بخش نخست، محقق پس از شناسايي معيارهاي اثرگذار بر مديريت حادثه بر اساس مطالعات كتابخانه اي و نيز مصاحبه با خبرگان، با روش تحليل سلسله مراتبي نسبت به اولويت بندي معيارهاي اثرگذار بر سيستم فرماندهي حادثه (ICS) اقدام نموده و در گام بعدي پس از شناسايي 81 گويه بر اساس مدل مديريتي 7S مكينزي فرماندهي حادثه را آسيب شناسي نمود و در گام آخر پس از تعيين ميانگين وزني بين يافته هاي هر دو روش، نسبت به ارائه راهكارهاي لازم براي استقرار سيستم فرماندهي حادثه در سازمان آتش نشاني تهران اقدام نمود. يافته هاي اين پژوهش نشان داده است كه از ميان 21 معيار شناسايي شده، زيرساخت هاي نرم افزاري و سخت افزاري با وزن 0.279 بالاترين وزن را در آسيب شناسي ICS به خود اختصاص داده است و پس از آن فرآيندهاي فرماندهي و مديريت با وزن 0.249، رسمي سازي با وزن 0.212، چشم انداز و ماموريت با وزن 0.198، حمايت مديريت ارشد با وزن 0.180 و موقعيت فرمانده حادثه با وزن 0.189 بيشترين وزن ها را در ميان عامل هاي آسيب شناسي شده به خود اختصاص داده اند. سازمان آتش نشاني تهران براي بهبود عملكرد تيم ها و ايستگاه هاي عملياتي خود مي تواند با بهره گيري از يافته هاي اين تحقيق و بكارگيري پيشنهادهاي ارائه شده آن، بستر سازماني مناسب را براي پياده سازي و اجراي يك چارچوب كارآمد مديريت حوادث بر اساس سيستم فرماندهي حادثه ايجاد نمايد.