رابطه بين ساختار سازماني و انگيزش شغلي با فرسودگي شغلي پرسنل سازمان آتش نشاني (مديريت دانش و توانمند سازي كاركنان)

هدف تحقيق تعيين رابطه بين ساختار سازماني و انگيزش شغلي با فرسودگي شغلي كاركنان است. جامعه ي آماري مشتمل بر 126 نفر از پرسنل آتش نشاني منطقه هشت عمليات شهر تهران مي باشد كه با استفاده از جدول برآورد حجم نمونه مورگان 95 نفر به صورت نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب گرديدند. روش تحقيق توصيفي از همبستگي بود و به منظور جمع آوري اطلاعات مورد نياز از پرسشنامه هاي استاندارد ساختار سازماني رابينز(2000)، انگيزش شغلي هاكمن و اولدهام (1992) و فرسودگي شغلي مسلش(1995) استفاده شد، كه روايي و پايايي آنها مورد تاييد قرار گرفت . اطلاعات گردآوري شده با استفاده از نرم افزار آماري SPSS با روش هاي آماري توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته تحقيق با استفاده از آزمون رگرسيون خطي چندگانه نشان داد كه ساختار سازماني و انگيزش شغلي به ميزان 516/0 با فرسودگي شغلي كاركنان رابطه دارند و اين دو متغييرتقريباً 27 درصد از تغييرات فرسودگي شغلي كاركنان را پوشش مي دهند.همچنين يافته هاي ديگر تحقيق نشان داد كه ابعاد ساختار سازماني تقريباً 30 درصد و ابعاد انگيزش شغلي تقريباً 37 درصد از تغييرات در فرسودگي شغلي كاركنان را تبيين مي كنند.در بين ابعاد ساختار سازماني بعد پيچيدگي و در بين ابعاد انگيزش شغلي بعد اهميت شغل بيشترين سهم را در تبيين و پيش بيني فرسودگي شغلي كاركنان دارا مي باشد.