بررسي و تحليل وضعيت آتش نشاني و خدمات ايمني در جنوب فارس (مطالعه موردي: شهر لامرد)

توزيع بهينه¬ي كاربري¬ها و مراكز خدماتي مسأله¬اي است كه اغلب برنامه¬ريزان با آن سر و كار دارند، چرا كه رشد فزاينده جمعيت و كالبد شهرها، با خود مشكلاتي مانند كمبود و عدم توزيع فضايي مناسب كاربري¬ها را ايجاد نموده است. يكي از معيارهاي توسعه رفاه اجتماعي، افزايش سطح ايمني جامعه و دسترسي مناسب و مطلوب شهروندان به زيرساخت هاي ايمني در زمان بروز مخاطرات و بحران هاي شهري است. با توجه به گستردگي فيزيكي و كالبدي شهرها و افزايش خطرات، پرداختن به كاربري هاي امدادرساني اورژانسي نظير ايستگاه هاي آتش نشاني در شهرها ضروري به نظر مي رسد. فاكتورهاي محدوده و شعاع خدمات¬رساني، تعداد كادر مجرب، تجهيزات آتش نشاني، وضعيت شبكه ارتباطي و دسترسي، قدرت و تحرك پرسنل آتش نشاني و امكانات نسبت به جمعيت نقش مهمي در خدمات رساني آتش نشاني و كاهش تلفات جاني و خسارات مالي شهروندان دارد. هدف از انجام تحقيق حاضر توسعه و بهبود آتش نشاني و خدمات ايمني جنوب فارس با توجه به رشد و توسعه جمعيتي و كالبدي شهر و توسعه صنعتي و اقتصادي در شهرستان لامرد مي باشد. دسترسي‌ و سهولت خدمات رساني، ورود به بخش مسكوني و به محلات پراكنده، عدم تداخل با جريان رفت و آمد و ترافيك، ناپيوستگي‌ خيابان هاي‌ محلات‌ و دسترسي‌ محدود خيابان‌ها به بافت هاي مسكوني مياني خود موجب عدم كارآيي و شعاع عملكرد مفيد و حوزه خدمات رساني ايستگاه آتش نشاني و خدمات ايمني شهرداري لامرد شده است.