چالش هاي توسعه محيط زيستي صنعت پرورش تيلاپيا در آبهاي شور داخلي

توسعه پرورش تيلاپيا در آبهاي شور داخلي اگر مسئولانه و مديريت شده باشد نه تنها خطري براي محيط زيست ندارد بلكه كمك هاي زيادي به حفظ محيط زيست و تعادل اكوسيستم ها و تنوع زيستي هم مي نمايد. افزايش روز افزون جمعيت و نياز به توليد بيشتر مواد غذايي، توسعه صنايع همراه با مصرف آب با كيفيت در آنها در مناطق خشك و نيمه خشك كشور، كاربرد آبهاي شور را در امر كشاورزي اجتناب ناپذير مي نمايد. يكي از فعاليت هاي مرتبط با صنعت آبزي پروري در آبهاي داخلي، بهره برداري اقتصادي از آبهاي زيرزميني مناطقي است كه تحت تاثير شوري قرار گرفته اند. از جمله راهبردهاي توسعه آبزي پروري در اين مناطق ارزيابي پهنه هاي مستعد و اجراي پروژه هاي متعدد تحقيقاتي با موضوع امكان سنجي توسعه پرورش آبزيان براي اين مناطق در منابع آبي استانهاي مختلف كشور و بررسي ساختار جمعيتي و شناسايي و تحليل اقتصادي، اجتماعي و شناسايي زيربناها و تاسيسات پشتيباني مي باشد. بنابراين، توسعه پرورش آبزيان مناسب براي اين مناطق از جمله تيلاپيا با لحاظ كردن ملاحظلات زيست محيطي و كاهش اثرات حضور اين گونه مي تواند به همراه استفاده از تكنولوژي‌ها و مهندسي‌هاي پيشرفته باعث اقتصادي تر كردن اين منابع و آباداني مناطق كمتر توسعه يافته شود.