بررسي تجربي سرمايش فضاهاي كوچك با استفاده از انرژي خورشيدي

امروزه با روند رو به رشد تقاضا و مصرف انرژي مواجه هستيم و با توجه به حصول آسان و قيمت ارزان سوخت هاي فسيلي نسبت به ساير منابع انرژي استفاده از اين منبع انرژي افزايش چشم‌گيري در دهه هاي اخير داشته است. اين روند رو به رشد علاوه بر اينكه موجب كاهش قابل توجهي در منابع انرژي فسيلي مي‌شود، باعث پيامدهاي مخرب زيست محيطي هم چون توليد گازهاي گلخانه‌اي،كاهش ضخامت لايه اوزون، افزايش دماي كره زمين و ايجاد باران هاي اسيدي را به دنبال داشته است. در اقليم هاي آفتابي، در فصول گرم، هوا به طرز نامطلوبي گرم مي‌شود به طوري كه نياز به سيستم تهويه مطبوع براي ايجاد هواي خنك و آسايش به شدت احساس مي‌شود و با عنايت به صنعت تهويه مطبوع به عنوان صنعتي با مصرف انرژي بالا، استفاده از انرژي خورشيدي مي‌تواند سهم به سزايي در كاهش مصرف انرژي در سيستم هاي تهويه مطبوع را داشته باشد. از جمله روش هاي جديد براي ايجاد هواي خنك استفاده از انرژي خورشيدي و ترموالكتريك هاي سرد كننده مي‌باشد. اين ترموالكتريك ها اين قابليت را دارند كه اگر در آنها جريان برقي صورت بگيرد اختلاف دماي 80 درجه سانتي گرادي را نيز در دو سطح خود تجربه كنند. در اين پژوهش اختلاف دماي ايجاد شده بين هواي ورودي و خروجي از كانال با استفاده از ترموالكتريك هاي سرد كننده از لحاظ تجربي مورد ارزيابي قرار گرفته است. براي انجام اين آزمايش از 5 عدد ترموالكتريك براي خنك كردن هواي ورودي به كانال استفاده شده است. نتايج تجربي حاصل از انجام اين آزمايش ايجاد اختلاف دمايي بين 5 تا 12 درجه سانتي‌گراد را بين هواي ورودي و خروجي از كانال نشان مي‌دهد. در اين آزمايش تأثير پارامترهاي دماي هواي ورودي، دبي جرمي هواي ورودي و همچنين ميزان ولتاژ و جريان اعمالي به ترموالكتريك ها بر دماي هواي خروجي از كانال مورد بررسي قرار گرفته است.