ارتباط سبك زندگي و انگيزش پيشرفت دانشجويان

مقدمه: انتخاب سبك زندگي مناسب در دانشجويان مي تواند يكي از عوامل ايجاد انگيزش پيشرفت، حفظ و ارتقاي سلامت باشد .هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط سبك زندگي و انگيزه پيشرفت از ديدگاه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد يزد مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي – همبستگي، بر روي 150 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد يزد در سال 1397 انجام شد. براي جمع آوري داده ها از سه پرسشنامه ويژگي هاي فردي، سبك زندگي واكر، انگيزش پيشرفت هرمنس استفاده شد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 19 و شاخص هاي آمار توصيفي و استنباطي انجام شد. نتايج و بحث: ميانگين نمره سبك زندگي دانشجويان 18/21±81/127 بود كه در حد متوسط قرار داشت. در بين زيرگروه هاي سبك زندگي بالاترين ميانگين مربوط به بعد مسئوليت پذيري و پايين ترين ميانگين مربوط به بعد ورزش بود و ميانگين نمره انگيزش پيشرفت 56/6±66/78 بود كه درحد متوسط قرار داشت. همچنين ارتباط آماري معناداري بين سبك زندگي و انگيزش پيشرفت وجود داشت (029/0=P). نتيجه گيري: با توجه به حد متوسط بودن نمره سبك زندگي و پيشرفت تحصيلي، بايستي برنامه وسيع تري در جهت ارتقا سبك زندگي و تقويت عوامل موثر بر انگيزش پيشرفت صورت گيرد. همچنين نتايج حاكي از اين بود كه هر چه سبك زندگي بهتر،‌ انگيزش پيشرفت بالاتر مي باشد، لذا مي توان با ارتقاء سبك زندگي به افزايش انگيزش پيشرفت در دانشجويان كمك نمود.