بررسي رابطۀ بين وضعيت دينداري و سبك‌زندگي دانشجويان دانشگاه‌هاي فردوسي و علوم پزشكي مشهد

مقدمه و هدف: سبك زندگي متغيري اثرگذار بر كيفيت زندگي است كه تحت تاثير عوامل مختلفي قرار دارد. به نظر مي‌رسد دين يكي از اين عوامل باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطۀ بين دينداري با سبك زندگي دانشجويان دانشگاه‌هاي فردوسي و علوم پزشكي مشهد است. مواد و روش‌ها: جامعه آماري اين مطالعه توصيفي را تمامي دانشجويان دانشگاه‌هاي فردوسي و علوم پزشكي مشهد (N=28000) تشكيل دادند. حجم نمونۀ بر اساس جدول مورگان 378 نفر محاسبه شد. نمونه‌گيري به شيوه تصادفي ساده انجام‌شد. براي جمع‌آوري داده، از ابزار پرسشنامه روا و پاياي دينداري گلاك و استارك (1965) و سبك زندگي لعلي و همكاران (1391) استفاده شد. پس از تكميل پرسشنامه‌ها، داده‌ها از طريق نرم‌افزار Spss و با استفاده از آمار توصيفي، استنباطي و آزمون همبستگي پيرسون مورد تحليل قرار گرفت. نتايج: درمجموع 376 نفر پرسشنامه‌ها را تكميل نمودند. بيشتر شركت‌كنندگان پژوهش زن (5/77%)، مجرد (69%) و بومي مشهد (5/70%)، بودند. ميانگين سني آن‌ها 25 سال بود. 98 نفر (26%) پاسخگويان دانشجوي علوم پزشكي و 278 نفر (74%) آن‌ها دانشجوي دانشگاه فردوسي مشهد بودند. 202 نفر (55%) پاسخگويان در مقطع كارشناسي، 108 نفر (30%) آن‌ها در مقطع كارشناسي ارشد و 56 نفر (15%) آن‌ها در مقطع دكتري در حال تحصيل بودند. نتايج نشان داد كه وضعيت دانشجويان درزمينۀ دينداري متوسط به بالا و مناسب و سبك زندگي دانشجويان، سالم قوي است؛ و بين سبك زندگي دانشجويان و دينداريشان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. نتيجه‌گيري: براساس نتايج مي‌توان گفت مي‌توان با ارتقاي سطح دينداري دانشجويان دانشگاه مي‌توان سبك زندگي آن‌ها را بهبود بخشيد.