تأثير رژيم غذايي و تمرين يوگا بر شاخص‌هاي گليسميك زنان ديابتي نوع 2 با كبدچرب غيرالكلي

مقدمه: شيوع بيماري كبدچرب غيرالكلي در سرتاسر جهان رو به افزايش است. تشخيص زود هنگام و درمان مناسب آن نه تنها مانع آسيب سلول‌هاي كبدي مي‌شود، بلكه از عوارض مهم قلبي و عروقي آن كه مهمترين علت مرگ و مير اين بيماران است نيز جلوگيري مي‌كند. با توجه به اين موضوع، هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير رژيم غذايي و تمرين يوگا بر شاخص‌هاي گليسميك زنان ديابتي نوع 2 مبتلا به كبدچرب غيرالكلي مي‌باشد. روش بررسي: 30 زن ديابتي نوع 2 مبتلا به كبدچرب غيرالكلي (40 تا 55 ساله) به طور تصادفي به سه گروه تمرين يوگا و رژيم غذايي، گروه رژيم غذايي و گروه كنترل تقسيم شدند. گروه تمرين يوگا به مدت 2 ماه و سه روز در هفته تمرينات را انجام دادند. پس از برآورد كالري مورد نياز، معادل كالري برنامه رژيم غذايي روزانه هر فرد، 500 تا 750 كيلوكالري كمتر از انرژي مورد نياز تنظيم شد. گروه كنترل فعاليت ورزشي منظم و محدوديت دريافت كالري نداشت. از آمار توصيفي براي محاسبه ميانگين و انحراف استاندارد داده‌ها استفاده شد و براي محاسبه و مقايسه بين دو گروه از آناليز واريانس يك طرفه و براي مقايسه درون گروهي ازt مستقل استفاده شد. نتايج: در پيش‌آزمون تفاوتي در ويژگي‌هاي توصيفي آزمودني‌ها از جمله قد، وزن، سن و سابقه ابتلا به ديابت وجود نداشت. در گروه يوگا و رژيم غذايي و گروه رژيم غذايي كاهش معناداري در گلوكز خون ناشتا و HbA1c مشاهده شد. در گروه كنترل افزايش معناداري در فاكتورهاي خوني مشاهده شد. مقايسه بين گروهي نشان داد تغييرات گلوكز خون ناشتا و HbA1c بين دو گروه معنادار نبود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، مي‌توان گفت رژيم غذايي باعث بهبود شاخص‌هاي گليسميك مي‌شود، با اين وجود، يوگا و رژيم غذايي بيشترين بهبود را در شاخص‌هاي گليسميك بيماران ديابتي نوع 2 داشته است.