بررسي نقش قلمرو و خوانايي بر مجتمع مسكوني(نمونه موردي مجتمع مسكوني ستارخان شيراز)

انسان نيازمند آرامش ،احساس امنيت درزندگي خصوصي خود ومحترم شمردن قلمرو خويش ازجانب ديگران است وسامان دهي محيط وي، جز ازطريق شيوه هاي صحيح درمشخص ساختن عرصه هاي خصوصي وعمومي زندگي وايجادسلسله مراتبي در زمينه هاي فضايي ،دسترسي و ... ميسر نيست. امروزه ارتقاء سطح كيفي فضاهاي سكونتگاهي بخصوص فضاهاي عمومي آن ها از دغدغه هاي معماران است، چرا كه با كاهش حضور مردم در اين فضا ها به دليل عدم توجه به نيازهاي انسان و همچنين كيفيات كالبدي و بصري رو به رو هستيم. از اين رو امروزه علاوه بر بعد عملكردي محيط، لزوم توجه به بار معنايي آن نيز همواره مورد تاكيد است. در طراحي فضاها ي عمومي حواس بصري مهم ترين نقش را در ادراك فضا دارند، همچنين اغلب چيزهايي كه توسط حس بصري دريافت مي شوند به مدد خوانايي است. خوانايي فضا موجب تقويت ادراك بصري و شكل گيري تصوير ذهني واضح و مطلوب از حضور در عرصه عمومي در ذهن ناظران فضا مي شود. .هدف اين تحقيق ،بررسي تاثير مقوله قلمرو و خوانايي در مجتمع مسكوني و چگونگي اعمال روش ها در جهت افزايش حس قلمرو در مجتمع هاي مسكوني مي باشد بدين منظور بعد از تشريح اين دو مولفه به كمك پرسش نامه،تاثيرپذيري اين دو عامل بر مجتمع مسكوني مورد نظربررسي شد.اين آزمون در مجتمع مسكوني ستارخان شيراز انجام شده است.تحليل هاي كمي با استفاده از نزم افزار spss صورت گرفته است.نتايج نشان مي دهد كه ايجاد حس قلمرو و خوانايي محيط در فضاهاي مجتمع مسكوني، ضرورتي است كه به افزايش كارايي و بهبود امنيت محيط ميانجامد و براي رسيدن به اين مطلوب رو شها و راه حل هاي گوناگوني اعمال ميگردد، كه عبارتند از: استفاده ازتغيير مصالح در كف سازي- استفاده از تابلوهاي راهنما در گره هاي مبهم- استفاده از پوشش گياهي در قسمت هاي مختلف و ايجاد تنوع در فضاهاي بازايجاد اختلاف سطح و چمن كاري- استفاده از گرافيك محيطي و ...