بررسي تعاملات اجتماعي تاثير گذار در توسعه پايداري بافت هاي تاريخي

بافت تاريخي شهر در تمامي جوامع طي روند رشد و توسعه شهري درگير مسائل و مشكلات كالبدي، اجتماعي و اقتصادي قرار مي گيرد. بافت هاي تاريخي فرهنگي به عنوان هسته اوليه شكل گيري شهرها داراي قابليت هاي زيادي هستند كه عدم توجه به آنها موجب آسيب هاي جبران ناپذير و اتلاف سرمايه هاي فرهنگي مي شود، به اين ترتيب بافت دروني شهر به فراموشي سپرده شده و دچار فرسودگي، زوال و ركود مي گردد. راهكار مناسب توجه به توسعه ي اجتماعات محلي پايدار و فضاي اجتماعي و فرهنگي مي باشد، كه به فضاي كالبدي محله روح و جان مي بخشد. هدف پژوهش دستيابي به پايداري از طريق احياي نقش اجتماع محله و حل مشكلات و مسائل محلي آن از طريق مشاركت اجتماعي ساكنين مي باشد. در اين پژوهش نخست مباحث نظري و تجربي مرتبط با موضوع بررسي و معيارها و شاخص هاي پايداري اجتماعات محلي استخراج مي شود و سپس به شناسايي مشكلات و پتانسيل هاي اين محله جهت تحقق يك اجتماع محلي پايدار خواهد پرداخت كه سبب بازگشت حيات مجدد به بافت تاريخي مي شود. هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي ظرفيت توسعه پايداري اجتماعي در بافت تاريخي شهر مي باشد كه به كارگيري اصول توسعه در اين راستا باعث بهبود كيفيت تاريخي و بازگشت مجدد حيات و ايجاد سرزندگي در آن خواهد شد. پژوهش حاضر به لحاظ ماهيت موضوع از گونه ي استدلال منطقي است؛ لذا درانجام اين پژوهش، براي جمع آوري اطلاعات از تكنيك هايي مثل مدارك در بستر مطالعات كتابخانه اي، استفاده شده است. نتايج تحقيق حاضر بر اين مهم استوار است كه راز پايداري و ماندگاري عناصر توجه به توانايي جذب مخاطب و پايداري اجتماعي در بافت هاي تاريخي شهرهاي مركزي دارد.