موضوع نقوش تزييني ايران در قبل و بعد از اسلام

با شروع دوران تاريخي و تمدن بشري، مسئله نقوش تزييني بيشتر مورد توجه قرار گرفته است و به دنبال آن، همبستگي تزيينات با معماري نيز گسترش يافت. ساختار اولين نقوش تزييني كه در تمام هنرهاي امروزه اعم از كاشيكاري،گچ بري و-... بوده است، در هنر پيش از اسلام ميتوان جستجو كرد. معماري اسلامي نيز داراي پايه و اساس تنگاتنگ با هنرهاي تزييني است و مبناي آن پيوندي جدا ناپذير با انسان و طبيعت داشته است. نقش و اهميت هنر قبل از اسلام بر هيچ پژوهشگري پوشيده نيست. هنر تزييني يك ملت چيزي نيست كه يك شبه شكل بگيرد آن هم در سرزميني پر سابقه مثل ايران، بلكه محتاج ابتكارها و دست مايه هاي مهم و مداومت تاريخي و پيدا شدن سنت است. بنابراين، ضروري است كه در اين زمينه با توجه به اهميت آن در معماري ايران، تحقيق و تفحص بيشتري صورت گيرد .هدف از اين پژوهش احياي هنرهاي از ياد رفته و همچنين آشنايي با انواع نقوش بكار رفته در دوره هاي مختلف تاريخي است. روش پژوهش در اين تحقيق در بخش جمع اوري اطلاعات و داده ها از روش توصيفي تحليلي ،كتابخانه اي استفاده شده است. با بررسي وضعيت موضوع نقوش تزييني در ادوار مختلف، مشخص شده است كه تزيين در دوره ي تيموري به بعد آن چه بيش از همه توجه ما را بر مي انگيزد چرخش زباني است كه در عرصه تزيين صورت گرفته است، كه بسته به عوامل مختلفي صورت گرفته است.