مطالعه عددي ملات هاي مورد استفاده در فضاي خالي پشت سگمنتي در تونل هاي شهري تحت انفجار

امروزه با توجه افزايش جمعيت و نياز به گسترش حمل و نقل عمومي و كمبود فضاي خالي، احداث قطارهاي شهري زيرزميني يك امر ضروري به حساب مي آيد. از تونل هاي شهري در مواقع بحران و حمله هاي خصمانه دشمن مي توان به عنوان پناهگاه هاي زيرزميني استفاده كرد. در اثر حفاري زمين و سپس اجراي پوشش بتني يك فضاي خالي مابين خاك و پوشش بتني ايجاد مي شود كه پر كردن اين فضاي خالي با ملات مناسب به كاهش نشست سطحي و جاسازي بهتر پوشش بتني و همچنين آب بندي پوشش بتني كمك مي كند. ضخامت اين فضا در حدود 10 الي 20 سانتي متر مي باشد. تركيبات اين ملات ها تأثير بسزايي در ويژگي هاي آن ها دارد. در اثر حملات موشكي و وقوع انفجار در سطح زمين سازه هاي زيرزميني دچار آسيب مي گردند كه در نهايت منجر به از دست دادن كارايي و عملكرد پدافندي آن مي گردد. در اين تحقيق ابتدا با انجام تست هاي آزمايشگاهي مشخصات ملات هاي مورد استفاده بدست مي آيد. سپس با استفاده از پارامترهاي بدست آمده يك تونل شهري در نرم افزار آباكوس مدلسازي شده و با استفاده از سناريوهاي مختلف انفجاري به بررسي رفتار اين تونل تحت انفجار پرداخته شده است. روش مورد استفاده در مدلسازي انفجار روش اويلري-لاگرانژي مي باشد كه با استفاده از مفهوم كسرهاي حجمي فرآيند انفجار مدلسازي شده است.لذا در تحقيق حاضر به بررسي اثر تركيبات ملات مورد استفاده در فضاي خالي پشت سگمنتي در تونل هاي شهري و بررسي اثر فاصله و ميزان خرج انفجاري پرداخته شده است كه نتايج بيانگر اين است كه با افزايش فاصله نسبت به مركز تونل، تنش در پوشش تونل كاهش يافته و با افزايش خرج انفجار، تنش افزايش مي يابد. همچنين با افزايش مقاومت ملات پشت سگمنتي تنش بيشتري در پوشش تونل ايجاد مي گردد