مدرسه و استفاده از فضاي سبز در آن در جهت افزايش خلاقيت كودكان

انسان در تمام لحظات زندگي خود از محيط اطراف در حال دريافت اطلاعات مي باشد و مشغول يادگيري است ،هر چه پيام هاي دقيق تر و قابل طبقه بندي تري توسط فرد از محيط دريافت شود، ميزان يادگيري او افزايش يافته و در اين ميان تاثير معماري، در انسان به لحاظ قرار گيري در محيط هاي مختلف نمود پيدا ميكند.در محيط هاي آموزشي اين تاثير بايد در اولويت توجه طراحان قرار گيرد و با مطالعه جزئيات و ويژگي هاي محيطي موثر بر حواس افراد طراحي شوند.استفاده از پارامتر هايي همانند پوشش گياهي مي تواند باعث رشد ذهني،عاطفي و اجتماعي افراد شده و بازدهي آموزشي را بالا ببرد. از ديدگاه روانشناسي محيطي، فضاي آموزشي بايد به گونه اي باشد كه يادگيري را آسان و خوشايند كند. عوامل محيطي مي توانند در ارتباط متقابل با عوامل غيرمحيطي، فرآيند يادگيري را تحت تأثيرقرار داده، به يادگيري و آموزش كمك كرده يا فرايند آن را با مشكل مواجه نمايند. در محيطهاي آموزشي نيازهاي مختلف دانش آموزان در قالب فضاهاي بسته در كلاسهاي درس پايان نمي پذيرد و تجربه محيط و تعاملات اجتماعي در فضايي مطلوب با تأكيد بر ايجاد الفت با طبيعت تجربه اي است كه در صورت طراحي آگاهانه ي فضاي باز، همگام با محيط بسته مدارس ميسر مي شود ، طراحي آگاهانه اين فضا مي تواند علاوه بر ايجاد فضاي استراحت و آرامش در ساعات تفريح، نقش موثري در ايجاد محيط مطلوب براي انجام فعاليت هاي گروهي،يادگيري مهارتهاي اجتماعي و افزايش اعتماد به نفس ايفا كند. اين مطالعه با هدف بررسي تاثير عوامل محيطي در طراحي فضاهاي آموزشي انجام گرفته است .بدين منظور از روش اسنادي كتابخانه اي استفاده شده است و اين نتيجه بدست آمده كه با مطالعات انجام شده در اين تحقيق در مي يابيم كه عوامل محيطي مي تواند باعث علاقه افراد به محيط يا تنفر آنها شود.