بررسي آثار سانتياگو كالاتراوا از ديدگاه معماري بيونيك در جهت ايجاد سيستم خرپايي نوين در سقف هاي شيرواني

بشر از ديرباز همواره در حال الهام گيري از طبيعت در ساخت و ساز خود بوده است. از گذشته هاي بسيار دور بشر در رابطه اي تنگاتنگ با طبيعت به سر مي‌برده و اين پديده راهنماي بسيار خوبي براي طراحان بوده است. در دهه‌هاي اخير معماران و طراحان تلاش‌هاي زيادي را براي ارائه راههاي روشن جهت تدوين و بهبود فرايند طراحي معماري انجام دادند. اين تلاش ها و بررسي آثار نمونه‌هاي معماري طراحان بزرگ سرنخ هايي را در اختيار طراحان قرار مي دهد كه با الگو برداري و الهام گرفتن از طبيعت ضمن كاهش صدمات زيست محيطي كمك شاياني را به بهبود روند طراحي مي نمايد. بنابر آنچه كه بيان شد در اين پژوهش تلاش شده است تا با الهام گيري از طبيعت و اقليم استان هاي شمالي كشور ارتباطي بين معماري بيونيك و خرپاهاي سقف هاي شيرواني ساختمان هاي شمال كشور و آثار كالاتراوا پيدا كرد. اين پروژه تلاش دارد تا آثار كالاتراوا را از ديدگاه معماري بيونيك بررسي كنيم. اين مقاله سعي دارد تا با بررسي معماري بيونيك موضوع اصالت طرح را از ديدگاه سازه و معماري و منطبق با رفتار طبيعي و نيازهاي زندگي متكي بر تكنولوژي در قرن حاضر بررسي نمايد. و اين ديدگاه را القا نمايد كه در هزاره سوم، مسير آموزش و روند طراحي بنا ها بايد به صورت ايجاد كار تيمي متشكل از معمار، طراح سازه، طراح تاسيسات برقي و مكانيكي با ديدگاه بهره گيري از طبيعت و اصل حداقل مصرف انرژي و معماري سبز با يكديگر باشد تا طرح به صورت بهينه خلق شود. در اين مقاله با نگاهي سنتي توام با حفظ فرهنگ اصيل شمال سعي شده است سقف هاي شيرواني شمال را با سازه هاي خرپايي آن و با الگو برداري از آثار سانتياگو كالاتراوا با بهره گيري از علم بيونيك و ارتباط تنگاتنگ آنها با يكديگر به سويي طرحي نوين با مدل زين اسبي هدايت كرد. هدف از بحث حاضر اين است كه بررسي گردد با نگاهي به معماري بيونيك و اصالت آن و ديدگاه هاي حاكم بر آن، با الهام گيري از طبيعت ارتباطي بين طرح هاي معماري كالاتراوا و خرپا هاي آن با سيستم خرپاي سقف هاي شيرواني ساختمانهاي شمال پيدا كرد