تحليل شرايط اقليمي ساختمان‌هاي آموزشي (نمونه موردي: ساختمان دانشكده هنر و معماري دانشگاه رازي كرمانشاه)

پيشرفت تكنولوژي، صنعت و علم بر روي سبك زندگي، ساختمان‌ها و حتي بر شهرها تاثيرات قابل توجهي گذاشته است. در گذشته بناها با توجه به نوع اقليم، فرهنگ و غيره شكل مي‌گرفته اما امروزه فرم‌ها بدون توجه به شرايط اقليمي و سازگاري با طبيعت و صرفاً به علت داشتن فرم‌هاي جذاب، به تقليد از طرح‌ها و سبك‌هاي معماري ساير اقليم‌ها در معماري ايران مورد استفاده قرارگرفته‌اند. اين امر باعث آسيب رساندن به طبيعت و عدم پاسخ گويي به نيازهاي عملكردي و عدم دستيابي به يك فرم ساختماني پايدار و انعطاف پذير در جهت كاهش مصرف منابع انرژي تجديد ناپذير گرديده است. در بسياري از كشورهاي پيشرفته، معماري اقليمي و ساخت و ساز فرم‌هاي سازگار با شرايط محيطي و مصالح بوم‌آورد، در حال توسعه و ترويج بوده و اين موضوع بعنوان يكي از مباحث پرطرفدار در دانشكده‌هاي معماري دنبال مي‌شود. طراحي دانشكده‌هاي معماري با رويكرد اقليمي مي‌تواند تأثير زيادي بر كيفيت آموزش معماري داشته باشد و با بروز ويژگي‌هاي معماري سازگار با محيط موجبات توجه و احياء آن را فراهم آورد. بررسي دانشكده‌هاي معماري موجود كمك بسزايي در رسيدن به اهداف مورد نظر دارد كه در اين مقاله، به بررسي شرايط اقليمي ساختمان دانشكده هنر و معماري دانشگاه رازي در شهر كرمانشاه پرداخته خواهد شد. با توجه به اينكه دانشكده‌هاي معماري محلي براي رشد و تكامل معماران هستند و اين اهم كه ساختمان خود نيز مي‌تواند به عنوان مؤلفه كمكي جهت انتقال بهتر مفاهيم آموزشي بكار گرفته شود، در اين راستا به دو مركز آموزشي كه نكات اقليمي در آنها رعايت شده است اشاره شده و سپس دانشكده هنر و معماري دانشگاه رازي مورد بررسي قرار گرفته است. روش اين پژوهش مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي و تحقيقات ميداني است و رويكردي توصيفي دارد. نتايج بدست آمده از اين پژوهش قابل استفاده براي طراحان و معماران در طرح‌هاي اقليمي خود خواهد بود.