تاثير نظريه هاي علوم پيچيدگي در پيدايش معماري كازموجنيك

همواره آنچه كه باعث ايجاد تغيير در شكل گيري فرم هاي غالب دوره اي خاص در عرصه ي معماري بوده ، شيوه ي تفكر ، فلسفه و نوع جهان بيني مختص آن دوره بوده است. اگر زماني فرم ها و احجام اقليدسي در فرهنگ معماري نقش اصلي را ايفا كرده، نتيجه ي اين ديدگاه رايج بوده كه جهان اطراف ما از برهم كنش هاي ايستا و انعطاف ناپذير پيروي مي كند.پس از آن معماري در نتيجه ي پديده ي انقلاب صنعتي تنها نوعي وسيله و ابزار براي زندگي در نظر گرفته شد. همان گونه كه خود لوكوربوزيه نيز بيان ميكند : خانه ماشيني است براي زندگي. ديدگاهي كه بعدها توسط انديشمندان مكتب پست مدرنيسم مورد انتقاد قرار گرفت. پارادايم هاي بسياري در ظهور و تكامل انديشه ي پست مدرن در معماري تاثيرگذار بوده اند. از دهه هاي 1990 به بعد نظريه ي معماري با شماري از پارادايم ها از جمله خم ، زيست ريخت شناسي يا پارامتريسيسم به قلمرويي جديد راه پيدا كرد و بسياري از اين توسعه ها مديون تغييري شگرف در شيوه ي نگرش به جهان بود كه از اوايل قرن 19 با شروع جهش هاي بزرگي در عرصه ي علم و رويكرد انديشمندان بزرگي همچون ژيل دلوز، فيليس گاتاري ، ميشل فوكو و چارلز جنكز ، آغاز شد. بسياري از رويكردهاي نوين مطرح شده منجر به ايجاد سبكي سيال و انعطاف پذير در معماري شد. اين سبك برخلاف سبك مدرنيسم خود را نه در مقابل جهان بلكه به عنوان بخشي از آن معرفي مي كند. سبك معماري كازموجنيك كه نخستين بار توسط چارلز جنكز مورد تحليل و تفسير قرار گرفته ، رفتارهاي كيهاني و قوانين حاكم بر آن را الگو و معيار قوانين غالب بر فرم هاي معماري مي داند. در پژوهش حاضر ابتدا تعريف كلي از سبك معماري كازموجنيك ارائه شده. در ادامه به توضيح نظريه هاي علمي موثر در پيدايش اين سبك و ويژگي هايمشترك آن با معماري پرداخته شده و در نهايت دليل تاثيرگزاري اين نظريه ها در معماري به عنوان نتيجه گيري بيان شده است.