استقرارسيستم مديريت ايمني بارويكردبه مبحث12مقررات ملي ساختمان درپروژه هاي عمراني

دنيا روز بروز در حال پيشرفت مي باشد . پيشرفت دانش و تكنولوژي در جوامع امروزي باعث افزايش سطح كيفي زندگي شده است . دسترسي به تكنولوژي هاي نو با استفاده از امكانات موجود بسيار آسان و راحت شده است . اما بيشتر اين تكنولوژي ها باعث كاهش سطح ايمني و افزايش مشكلات بهداشتي شده اند . بعنوان مثال وسايل نقليه مسافرت در مسافتهاي طولاني را بسيار سريع و راحت نموده است ولي با افزايش وسايل نقليه ساليانه ميليونها نفر در اثر تصادفات از بين مي روند . بنا براين ضرورت دارد كه همپاي پيشرفت تكنولوژي امنيت جاني و مالي استفاده از آن نيز رشد و توسعه يابد . به اين دليل بود كه طراحان و سازندگان وسايل و امكانات و تكنولوژي هاي پيشرفته به اين فكر افتادند كه قبل از شروع به اجراي هر پروژه و سيستم براي انجام وظايف، خاص تمهيداتي بينديشند كه خسارات جاني و مالي كمتر داشته باشند . دولتها و حكومتها قوانيني را وضع كردند و صاحبان مشاغل و كارفرمايان و پيمانكاران را موظف به رعايت اصول و قوانين وضع شده در پروژه ها و سيستم هاي خود كردند. هر چند بسياري معتقدند قوانين دولتي بيشتر انفعالي و بر اساس مصالحه با كارفرمايان بوده است ولي رعايت دقيق قوانين و الزامات دولتي نيز كمك شاياني به ايمني سيستم مي نمايد رعايت مسايل ايمني طبق مبحث 12 در كليه كارگاه ها از الزامات قانوني ، انساني و سرمايه اي محسوب مي گردد. بيان برنامه هاي ايمني در نظر اول كارخانجات و صنايع بزرگ را به ذهن تداعي مي كند اما در واقع كارگاه هاي كوچك بخش خدمات به مراتب در معرض مخاطرات بيشتري قرار داشته و مراقبت هاي كمتري براي كارگران آنان صورت مي گيرد. بر اساس سرشماري عمومي نفوس و مسكن در سال 1394 تعداد جمعيت شاغل كشور25476000 نفر بوده كه 18% آنان در بخش كشاورزي، 91/47% در بخش خدمات و 71/31% در بخش صنعت فعاليت دارند. علاوه بر آنكه جمعيت بيشتري از كارگران در بخش خدمات به كار اشتغال دارند بهره مندي آنان از خدمات ايمني و بهداشت حرفه اي به مراتب كمتر است .در اين مطالعه به بررسي چالشهاي بخش خدمات از نظر برنامه هاي بهداشت حرفه اي و مقايسه آن با شرايط و وضعيت كارخانجات صنعتي بزرگ پرداخته شده ازجمله اين موارد وجود تشكيلات بهداشت حرفه اي در كارخانجات (كميته حفاظت فني و بهداشت كار ، خانه بهداشت كارگري ، ايستگاه بهگر ) ، وجود تشكل هاي كارگري ( شوراي اسلامي كار ) ، وجود طبقه بندي مشاغل ، شرايط ساعت كار ، مزاياي آموزشي و امكان بهره مندي كارگران از دوره هاي آموزشي ، شكل برقراري رابطه كارگر-كارفرما ، نقش دستگاه هاي نظارتي در بازديد وپيگيري موضوعات ايمني و بهداشتي در كارگاه ها ، وجود نظام ثبت وگزارش دهي در كارخانجات ، مي باشد كه در هر مورد تفاوت ها در كارگاههاي كوچك وبزرگ مورد بررسي قرار گرفته و نتيجه گرفته شده كه در كارگاه هاي كوچك با وجود اشتغال تعداد كارگراني به مراتب بيشتر از كارخانجات بزرگ اما بهره مندي اين كارگاه ها از خدمات ايمني و بهداشتي در همه حوزه هاي نظارتي ، تشكيلاتي ، آموزشي و ... بسيار كمتر از كارخانجات بوده است و در پايان پيشنهاداتي در زمينه برقراري شرايط آموزشي ، مشاوره اي ، تسهيلات محيط كار ، برقراري امكانات ارايه خدمات بهداشتي در مجتمع هاي كارگاهي وكارگاه هاي كوچك براي بهبود شرايط ايمني و بهداشت اين كارگاهها ارايه گرديده است .