بررسي اثر آللوپاتي اسانس ژنوتيپ هاي مختلف رازيانه بر علف هاي هرز خرفه و تاج خروس

Allelopathy, fennel essential oils, Portulaca oleracea, Amaranthus retroflexus

از آللوپاتي ممكن است به منظور مديريت پايدار علفهاي هرز بهره جست. رازيانه به عنوان يك گياه داروئي با خاصيت آللوپاتي قوي از دير باز در ايران و خيلي از نقاط دنيا كشت مي شود. دراين مطالعه پتانسيل آللوپاتي اسانس پنج ژنوتيپ ايراني رازيانه شامل (اصفهان، ابن سينا، مشهد، اردبيل و بوشهر) بر روي علفهاي هرز تاج خروس و خرفه مورد بررسي قرار گرفت. اسانس با غلظت هاي 0، 100، 200، 400، 600 و 800 ppm از اندام هوايي رازيانه تهيه و تاثير آن بر جوانه زني و رشد بذر هاي علف هرز بررسي شد. صفات مورد بررسي شامل طول ريشه چه، طول ساقه چه، وزن ترريشه چه، وزن ترساقه چه، وزن خشك ساقه چه، درصد جوانه زني بودند. بالاترين بازدارندگي در غلظت هاي 600 و800 ppm مشاهده شد. ژنوتيپ بوشهر بيشترين اثر بر طول ريشه چه و ساقه چه، وزن تر ريشه چه و ساقه چه، وزن خشك ساقه چه و درصد جوانه زني را داشت، و به عنوان يك ژنوتيپ با اثر آللوپاتي بالا معرفي شد. ژنوتيپ هاي يزد و اصفهان به عنوان ژنوتيپ هايي با اثر آللوپاتي كمتر معرفي شدند. هر دو علف هرز خرفه و تاج خروس حساسيت يكساني را نسبت به آللوپاتي اسانس از خود نشان دادند.

Allelopathy may be used as a sustainable approch for weed control in the field. Fennel is a medicinal plant with allelochemical properties wich has a long history of production both in Iran and in the world. This study was performed to evaluate the allelopathic activity of essential of five Iranian fennel genotypes against purslane (Portulaca oleracea) and redroot pigweed (Amaranthus retroflexus). Different essential oil concentrations (0, 100, 200, 400, 600, and 800 mg.L-1) were applied on germination and seedling growth of purslane and redroot pigweed. radicle length, plumule length, radicle wet weight, plumule wet weight, plumule dry weight, and germination percentage were measured. The results show that with increasing essential oil concentration of fennel, radicle length, plumule length, radicle wet weight, plumule wet weight, plumule dry weight, and germination percentage of the weed species decreased. The highest inhibitory effects were seen at 600 and 800 mg L-1 concentrations. Boushehr genotype showed the highest inhibitory effect, while Esfahan and Yazd genotypes were identified as least inhibitory against the two weeds. Both weeds showed similar response to fennel essential oil.