ارزيابي آسيب پذيري استان مركزي در برابر مخاطرات طبيعي با استفاده از مدل منطق فازي

هدف عمده پژوهش حاضر سنجش آسيب پذيري استان مركزي به كمك پارامترهاي ژئومورفولوژيكي با استفاده از مدل منطق فازي بوده است. در راستاي تحقق هدف مذكور، 6 شاخص مؤثر شامل فاصله از گسل، فاصله از آبراهه اصلي، فاصله از آبراهه فرعي، فاصله از راه ارتباطي، درصد شيب و فاصله از سكونتگاه در قالب نقشه هاي وكتوري و رستري تهيه گرديد و براي هريك از لايه هاي رستري براساس مطالعات ميداني و نظر كارشناسي يك تابع تعريف شد اما لايه هاي وكتوري با قرار گرفتن در يك بازه 0 و 1 ديگر نيازي به تعريف تابع نداشتند. پس از اعمال توابع ،عمليات ضرب، جمع و مقادير مختلف گاماي فازي نيز برروي لايه ها اجرا گرديدند. بدين منظور از نرم افزارهاي ARC GIS و ERDAS استفاده شد..در نهايت ارزيابي آسيب پذيري وضع موجود استان براساس پهنه هاي بحراني و پهنه هاي ايمن حاصل از مقادير گاما انجام گرفت و مشخص شد گاماي 9/0 فازي بيشترين تطابق را با وضع موجود استان دارد.نتايج حاكي از آن بود كه مناطق غربي و جنوبي استان بيشترين سطح ايمني و مناطق جنوب غربي و شرقي استان بيشترين سطح آسيب پذيري را دارا مي باشند.