مروري بر يافته هاي نوين مهندسي فاكتورهاي انساني (ارگونومي) در فعاليت هاي آتش نشانان

آتش‌نشاني يك شغل فيزيكي است كه در آن آتش نشانان در معرض افزايش قابل‌توجه خطر جراحت قرار دارند. براي پرداختن به خطر آسيب‌هاي محل كار، پيشرفت‌هاي فني در تجهيزات، در ارتباط با تغييرات در روش‌هاي عملياتي استاندارد، منجر به كاهش قابل‌توجه تعداد آسيب‌هاي كلي در خدمات آتش‌نشاني شده‌است. با اين حال، در حالي كه آسيب‌ها كاهش‌يافته اند، داده‌هاي مراقبت از آسيب گزارش مي‌دهند كه اكثر جراحت‌هاي آتش‌نشاني در حين كار در تنش و كشش رخ مي‌دهند، كه بين ۴۲ تا ۶۲ درصد از آسيب‌ها در مناطق پايين كمر و مناطق پايين بدن رخ مي‌دهد. آتش نشانان به احتمال زياد صدمات پايين كمر و آسيب‌هاي وارده به بدن را متحمل مي‌شوند. پوتين‌هاي آتش نشاني با الزامات طراحي خاص به منظور كاهش ميزان آسيب قوزك پا طراحي شده‌است. اين كاهش مرتبط با پراكندگي نيروي كم و تغييرات جنبشي جسم است. بنابراين مطالعاتي در تعيين رابطه بين چكمه‌هاي آتش‌نشاني، آسيب كمري و حمل بار در هنگام فرود شده است. داده‌ها نشان مي‌دهند كه هنگام پوشيدن چكمه‌هاي آتش‌نشاني، نيروهاي كمري افزايش‌يافته است. بنابراين، پوشيدن چكمه‌هاي آتش‌نشاني، علاوه بر بارگيري عملياتي، ممكن است آتش‌نشان‌ها را در معرض خطرات بيشتر از كمري قرار دهند. شغل آتش‌نشاني يكي از اهدافي است كه به طور مكرر علايق تحقيقاتي مهندسي ارگونومي را به خود جلب كرده‌است. در ميان فعاليت‌هايي كه با آن‌ها روبرو شديد، توجه به آتش‌سوزي زنده، انجام جستجو و نجات قربانيان و برخورد با موارد اضطراري است. ادبيات علمي براي برجسته كردن مدل‌هاي تحقيقي مورد استفاده براي كمك به پايگاه دانش در مورد مهندسي بر روي فاليت هاي آتش‌نشاني، به خصوص براي ايجاد تقاضاهاي چند متغيره از شغل و ويژگي‌ها و قابليت‌هاي اپراتورها براي مقابله با اين درخواست‌ها مورد بررسي قرار مي‌گيرد. اين كار به افراد نياز دارد تا در انرژي هوازي و غير هوازي و ظرفيت ماهيچه شايستگي داشته باشند و تركيب بدن مناسبي داشته باشند.