مروري بر كانسار طلاي داشكسن، اپي ترمال يا پورفيري؟رهيافتي نو با شواهد ريزكاوالكتروني و ايزوتوپي H-O

A review on the Dashkasan gold deposit, epithermal or porphyry? New constraints of EPM and H-O isotopic evidences

كانسار داشكسن با رتبه جهاني، بزرگترين معدن طلاي خاورميانه، واقع در شمال باختر ايران، بخشي از استان كردستان است. داسيت پورفيري و برش با سن ميوسن مياني اغلب ميزبان ماده معدني هستند. پيش تر اعتقاد بود كه اين كانسار، گرمابي از نوع سولفيد-زياد و بعدتر كم-سولفيد مرتبط با سامانه ي طلاي پورفيري باشد و اين موضوع تاكنون مورد بحث است. در اين تحقيق، سه مرحله كانه سازي شامل مراحل I، II و III را به كمك شواهد ريزكاوالكتروني و ايزوتوپ هاي پايدار بررسي مي كنيم. در حقيقت، كانسار داشكسن از يك طلاي پورفيري كم عيار (مرحله I) به يك گرمابي كم-سولفيد (مرحله III) در طي تكامل سامانه بصورت انتقالي پيشرفته است. مرحله مياني (II) در طي ريزش حاصل از انفجار كراتر رخ داده است. بررسي هاي ايزوتوپ پايدار داشكسن يك منشا ماگمايي را براي سيالات كانسارساز در مرحله I نشان مي دهد، در حاليكه منشا سيال كانه دار در مرحله II، سيال ماگمايي همراه با مقدار كمي آب جوي بوده است و سپس سيال كانه دار در مرحله III در ادامه، با آب جوي رقيق شده است. تجزيه هاي ريزكاو الكتروني همراه با مطالعات ميان بار سيال، نشان مي دهد كه نهشته شدن طلا اغلب با شرايط جوشش در مرحله III كنترل مي-شود.