آموزش و صلح

آموزش به عنوان يكي از پركاربرد ترين و موثرترين ابزارها در جهت ترويج صلح ميباشد، هرچند با گذشت قريب به 40 سال از پايه‌گذاري روز جهاني صلح همچنان شاهد به وجود آمدن عوامل ناقض صلح در مقياس جهاني هستيم. برقراري «صلح» آن هم در نظام كنوني بين‌الملل كه هر روز شاهد منازعات و مخاصمات مختلف در گوشه و كنار دنيا است، تا حد زيادي يك خواسته بزرگ و شايد غير قابل معقول است، اينكه در گوشه‌اي از جهان مانند: ميانمار، عراق، سوريه، افغانستان همچنان شاهد نقض حقوق و كرامت انساني هستيم و در نتيجه آن، نقض صلح و ثبات به تصوير كشيده مي‌شود و در نقطه‌اي ديگر حرف از حقوق بشر به ميان مي‌آيد، نشان مي‌دهد كه با گذشت قريب به ۴۰ سال از پايه‌گذاري روز جهاني صلح همچنان تعارض در برقراري صلح در مقياس جهاني وجود دارد. امروزه، تنها جنگ دشمن صلح نيست؛ بلكه بي سوادي، بي‌احترامي به عقايد يكديگر، ناديده گرفتن افراد يا موجوديت‌هاي ديگركه خود عامل سر خوردگي افراد در جامعه و در نتيجه منجرب به پيوستن آن ها به گروه هاي تروريستي ميشود ، نقض حقوق بشر، بي‌عدالتي و غيره تهديدات صلح به حساب مي‌آيند. زماني بحث بر «صلح منفي» بود ،اما امروزه صلح مثبت يا ايجابي بيشتر مدنظر است و صلح صرفاً به معناي نبود جنگ نيست.بحث «ديدن» يا به حساب آوردن موجوديت‌ها يا افراد بسيار مهم است. زماني كه برخي از افراد يا موجوديت‌ها احساس مي‌كنند كه ديده نمي‌شوند، تلاش مي‌كنند تا خود را نشان دهند ولو با اقدام‌هاي خشونت آميز يا تروريستي. بنابراين، بخش عمده‌اي از تقصيرات متوجه جامعه (اعم از ملي يا بين‌المللي) مي‌شود..سوال اصلي قابل طرح اين است كه چه جايگاهي را ميتوان براي آموزش در جهت ترويج و برقراري صلح جهاني درنظر گرفت؟ . يونسكو سازمان آموزش و فرهنگ مردم سازمان ملل متحد در سال 1991 در بيانيه سيويگليا (اسپانيا) بيان داشت: جنبه بيولوژيك، بشريت را به خاطر جنگ به گونه‌اي كه در ذهن انسان زاده شده متهم نمي‌سازد. به همين دليل بايد فرهنگ صلح در ذهن ما جا بگيرد. بشر جنگ را اختراع كرده پس مي‌تواند صلح را نيز اختراع كند و قبل از هر چيز بايد با فرايند آموزشي آغاز شود تا مسئوليت را به رسميت بشناسد. در اين نوشتار بنا به ضرورت و ماهيت آن و باتوجه به موضوع پژوهش، آنچه كه به عنوان نوع روش تحقيق در پژوهش فوق استفاده شده جنبه تاريخي ،توصيفي و تحليلي و كتابخانه اي دارد. گردآوري از روش فيش برداري از كتب دسته اول و از استدلال قياسي و استقرائي و روش مقايسه اي در جهت تجزيه و تحليل اطلاعات استفاده شده است. تا زماني كه انسان‌ها وجود دارند، بحث خصومت طبيعي است، اما مهم جايي است كه بدون توسل به جنگ و نفي صلح بتوانيم خصومت‌ها را از بين ببريم، همچنين فقط عدالت اجتماعي و صلح جهاني ميباشد كه مي‌تواند انواع خصومت را مغلوب كند. روش‌هاي عدالت اجتماعي بايد بدون مستعمره سازي و فقط با توسعه و گسترش حقوق انكارناپذير به صورتي كه در بيانيه حقوق بشر مكتوب و در 10دسامبر 1948 در پاريس به امضاء رسيدند، طي همكاري بين‌المللي، كه به روشي جدي گفتمان را پيش مي‌برد به اجرا درآيند. آنچه كه مي‌تواند ما را به صلح برساند ترويج انقلاب آموزشي، آموزش جهاني و آموزش صلح رواني و احترام به همديگر، حاكميت قانون و رعايت حقوق بشر است. اصلي ترين تعهد دولتها در جلوگيري و مقابله با تروريسم، همكاري است. اين همكاريها ناظر بر تبادل اطلاعات ناظر بر فعاليتها و گروههاي تروريستي در كشورها يا عليه كشورهاي ديگر ميباشد ، اقدام مشترك عملياتي، كنترل مرزها و ايجاد سيستمهاي رديابي مرسولات و مبادلات انساني و مالي، تعقيب و مجازات يا استرداد متهمين به جرائم تروريستي و نهايتاً آموزش است. به نظر ميرسد كه عمق تعهدات همكاري در امور آموزشي، بسيار بيشتر از موارد ديگر است.