ماهيت صلح از ديدگاه فلاسفه اسلامي

صلح يك امر مقدس و بشري است. بشر امروز بيش از هر زمان ديگر نيازمند صلح است و در جهان كنوني اين نياز بيش از پيش احساس مي شود از آنجايي كه صلح با مقولاتي چون عدالت، اخلاق، غايت بشري، فضيلت، فقه، علم، فرهنگ، دين، اقتصاد، سياست و... نسبت جدا نشدني دارد پس فلسفه نمي تواند نسبت به مسئله صلح بي توجه باشد. فلاسفه اسلامي از جمله ملاصدرا، ابن سينا و فارابي از توجه به مسئله صلح غافل نبوده اند و هركدام تعاريفي طبق اين مقولات را براي ماهيت صلح ارائه داده اند. مي توان ادعا كرد كه وجه مشترك اين ديدگاه ها اين است كه با وجود مطرح نبودن مسئله صلح اما هركدام توانسته اند تعاريفي بعضا متفاوت از مقولات صلح ارائه دهند و به صورت غير مستقيم به ماهيت صلح اشاراتي داشته باشند. نگارنده در اين جستار مي كوشد كه با كنكاش و پژوهش فلسفي در اين زمينه نشان دهد كه بين تعاريف مختلف و بعضا متعارض از سوي اين سه فيلسوف تعريفي به نسبت جامعه ارائه داده و همچنين در حد امكان وجه اشتراك و اخلاف ميان ديدگاه ها را مورد بررسي قرار دهد.