تاثير آموزش به روش انديشه ورزي و صلح بر مهارت هاي زندگي

هدف اين پژوهش بررسي تأثير آموزش به روش انديشه ورزي وصلح بر مهارتهاي زندگي دانشآموزان بود كه به روش شبهآزمايشي با طرح پيشآزمون پسآزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه مورد مطالعه كليه دانشآموزان دختر پايهدهم شهر رشت صورت گرفت.نمونه پژوهش تعداد 40 نفر از اين دانشآموزان به روش تصادفي خوشهاي انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. . ابزار پژوهش حاضر، پرسشنامه¬ي مهارت¬هاي زندگي بود كه از 45 عبارت و شش زيرمقياس تشكيل شده است.با توجه به تأييد روايي آن از نوع روايي محتوا توسط متخصصان، مقدار پايايي آن نيز با ضريب آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. از هر دو گروه پيشآزمون به عمل آمد و گروه آزمايش به مدت يك ماه تحت آموزش به روش انديشه ورزي وصلح قرار گرفت. و نهايتاً از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمده و براي تحليل دادهها از آزمون كوورايانس چند متغيره مانكووا استفاده شد . يافته¬هاي حاصل از اجراي آزمون آنكوا در فرضيه¬هاي ويژه p=0/001گزارش شد.اين پژوهش بيانگر اين است كه آموزش به روش انديشه¬ورزي وصلح بر مهارت¬هاي «خودآگاهي»، «حل مسأله»، «تصميم گيري»، «مديريت هيجان و احساسات»، «ابراز وجود» و «تفكر انتقادي» دانش آموزان تأثير دارد. همچنين اجراي آزمون مانكوا با تأييد فرضيه اصلي نشان داد كه آموزش به روش انديشه¬ورزي وصلح بر مهارت¬هاي زندگي دانش آموزان تأثير دارد.