نقش سازمانها و تشكلهاي بين المللي در فرآيند صلح قره باغ

تصور مي شد كه پايان جنگ سرد منجر به تعديل و پايان بسياري از منازعات منطقه اي گردد. متاسفانه اين امر نه تنها تحقق نيافته است بلكه شاهد افزايش چنين تعارضات نيز بوده ايم. بحران قره باغ يكي از بحران هاي قديمي در منطقه است كه داراي ابعاد منطقه اي و بين المللي گرديده و به عنوان يك چالش اساسي ميان دو جمهوري آذربايجان و ارمنستان مطرح و دو كشور را در مسير جنگ و نبردهاي خونين قرار داده است. با شدت گرفتن بحران قره باغ، تلاش هاي جدي توسط كشورهاي منطقه، سازمان هاي بين المللي و ديگر اركان جامعه بين المللي به منظور رفع مناقشه و استقرار صلح در اين منطقه صورت پذيرفته است. در اين پژوهش سعي شده است تا ابعاد گوناگون اين بحران منطقه اي و فرآيند صلح بين دو كشور درگير مورد كنكاش و بررسي قرار گيرد. در اين راستا، سوال اصلي كه مطرح مي شود اين است كه چرا سازمان ها و تشكل هاي بين المللي در پايان بخشيدن به بحران قره باغ و استقرار صلح پايدار در منطقه موثر نبوده اند؟ فرضيه ايي كه در پاسخ به اين سوال كليدي ارائه مي شود بر اين امر استوار است كه عدم تحقق صلح پايدار و پيچيدگي بحران قره باغ متاثر از منافع و اهداف متعارض بازيگران منطقه اي و فرا منطقه اي در تحولات اين منطقه مي باشد. اين پژوهش با بهره گيري از روش توصيفي-تحليلي و با استفاده از منابع اوليه و ثانويه شامل اسناد، گزارش ها، كتب، مقالات و سايت هاي اينترنتي مورد بررسي قرار مي گيرد.