بررسي، ارزيابي و ضوابط كاشت گونه هاي گياهي و اثربخشي آن در برنامه ريزي شهري(مورد مطالعه: شهر خوي)

مديريت، برنامه ريزي و طراحي فضاهاي سبز و مناظر شهري بدون در نظر گرفتن ضوابط، معيارها، استانداردها و الگوهاي مطلوب و بهينه جهت گسترش، توسعه و طراحي شهري ممكن نيست. با مديريت فضاي سبز شهر مي توان هر شهري را با توجه به ظرفيت و پتانسيل موجود فضاي سبز متناسب با محيط فراهم كرد. روش تحقيق به صورت توصيفي و تحليلي انجام پذيرفته است. در نتايج اين پژوهش با توه به رشد نامورن شهرها و تخريب فضاي سبز و زمين هاي حاصل خيز لازم است كه قوانيني اتخاذ گردد كه از قدرت اجرايي برخوردار باشد و هر گونه ساخت و ساز را مشروط بر اختصاصي زميني براي فضاي سبز گرداند ولي با اين وجود حد سرانه فضاي سبز با رشد جمعيت كاهش يافته و جوابگوي اين جمعيت انبوه نبوده است. در مرحله اول نياز است كه تمام نيروي كار سازمان تخصص لازم را داشته باشند. همچنين عدم توجه به گونه ها بومي در طراحي و كاشت و جايگزين كردن گونه هاي غير بومي و وارداتي باعث گرديده علاوه بر اينكه هزينه ها را چند برابر كرده درصد موفقيت طرح بسيار پائين و دوام چنداني نداشته باشد، پس استفاده از گياهان بومي و گونه هاي گياهي بومي مناطق سرد در مرحله دوم، علاوه بر ايجاد تنوع و زيبايي همچنين در كاهش عوامل اكولوژيكي(دم، پستي و بلندي، بافت و ساختمان خاك، ميزان بارش ...)، بخصوص آلودگي هاي هوا و صوتي، به دليل نيازهاي كمتر و سازگاري بيشتر از نظر هزينه نگهداري موثر مي باشد. در اين صورت يك فضاي سبز موفقي با بيشترين زيبايي بصري، كارايي و پايداري و كمترين هزينه نگهداري بدست خواهد آمد.