بررسي اهميت آب مجازي در مصرف منابع آب

آب مجازي و تجارت آن از رويكردهاي نوين است كه در سال هاي اخير در راستاي كمك به مديريت منابع آب كشور مطرح شده است. رويكرد آب مجازي در واقع به اين موضوع مي پردازد كه به ازاي كالاهاي توليدشده يا مصرف شده چقدر آب مصرف شده است. كشورهايي با منابع آبي كم با واردات محصولات آب بر، منابع آب خود را ذخيره و در ساير ساير بخش ها مصرف مي كنند. با اين حال لازم است كه به اثر آن بر بحران آب بيشتر توجه شود. در كشور ما با توجه به مقدار، شدت و پراكنش بارش ها احتمالاً كشت پاييزه از قبيل كشت گندم و جو به سبب برخورداري بيشتر از نزولات كشت هاي مناسب‌تري هستند و كشت هاي تابستانه در اغلب مناطق نياز آبياري بالايي دارند و در صورت ضرورت توليد، بايستي با بهره گيري از سرمايه و تكنولوژي در جهت افزايش راندمان آبياري و كاهش تعداد دفعات و مقدار آب آبياري تلاش شود. از ديگر سو، اصلاح شيوه هاي توليد و آبياري محصولات از قبيل افزايش كشت گلخانه اي محصولات آب بر (صيفي جات، گوجه‌فرنگي و سبزي) از مقدار آب آبياري مي كاهد. در يك نگاه كلي، با بهبود شيوه توليدات كشاورزي، بهبود راندمان آبياري و ارتقاء سطح بهره وري در مصرف آب مي توان تا حدي مشكل كمبود منابع آبي مناطق كشور را حل نمود. با تغيير الگوي مصرفي، مي توان مردم را به سمتي سوق داد كه از محصولاتي با آب مجازي كمتر استفاده كنند و يا محصولات آب-بر از مناطقي با مقدار منابع آب بالا وارد شود. همچنين با تغيير الگوهاي كشت مي توان به حفظ محيط زيست، توسعه پايدار كشاورزي، خودكفايي و حفظ امنيت غذايي دست يافت.