تجاري‌سازي علم در آموزش عالي و نقدي بر عملكرد مكان‌ها ( پارك‌ها) ي علم و فناوري

هدف اين پژوهش تحليل و نقد كاركردهاي پارك‌هاي علم و فناوري در تجاري‌سازي علم در آموزش عالي است. براي دستيابي به اين هدف از روش پژوهش انتقادي بهره گرفته‌شده است. حركت دانشگاه‌هاي آموزش محور به سمت دانشگاه‌هاي كارآفرين محور و احداث پارك‌هاي علم و فناوري در اين راستا، با ايده تبديل تئوري به عمل و تجاري-سازي علم بوده است. تجاري‌سازي علم  به‌عنوان يكي از كاركردهاي مهم پارك‌هاي علم و فناوري يكي از سياست-هاي مهم نئوليبراليسم در راستاي تحقق اقتصاد دانش‌بنيان است. خصوصي‌سازي، تجاري‌سازي علم، تلقي از علم به‌عنوان يك منبع كليدي اقتصادي، نزديكي دانشگاه‌ها به شركت‌هاي اقتصادي، تقويت سيستم پاسخ‌گويي مبتني بر بروندادهاي كمي، شكل‌گيري بستر اخلاقي جديد، حرفه گرايي، قدرت يافتن رشته‌هاي كاربردي و تضعيف علوم انساني، تقويت مهارت ورزي و مهارت‌هاي شغلي، تلقي از دانشجو به‌عنوان مشتري، تلقي از استاد به‌عنوان كارگر دانش ازجمله چالش‌هاي سياست نئوليبراليسم در آموزش عالي هستند. اين چالش‌ها ازلحاظ فرهنگي و اخلاقي چالشي بزرگ است و توسط حاميان تعليم و تربيت انتقادي موردانتقاد واقع شده اند. اين متفكران معتقدند اين سياست‌ها برخلاف ادعاي ظاهري نه‌تنها گرايش به برابري اجتماعي ندارند، بلكه مي‌خواهند نابرابري‌هاي موجود را از طريق سيستم آموزش عالي مشروعيت بخشند و بازتوليد كنند. ارزش‌هاي اسلامي حاكم بر جامعه ما اين چالش‌ها را چندين برابر مي-كند. بنابراين سياست‌گذاران در برنامه‌هاي توسعه‌اي پارك‌هاي علم و فناوري پيامدهاي تجاري‌سازي علم و ناسازگاري آن با فرهنگ و جامعه ايران را بايد در نظر داشته باشند و از بحران‌هاي فرهنگي و اخلاقي احتمالي جلوگيري كنند.