شايسته‌سالاري يا سياست زدگي؟ كدام يك بر آموزش‌عالي و مديريت دانشگاه‌هاي ايران حكم فرماست؟

شايسته‌سالاري يا مريتوكراسي؛ از دو واژه Merit ، به معناي شايستگي، يا قابليت، سزاواري است و acracy به معناي حكومت يا روش اداره امور تشكيل شده است. شايسته‌سالاري به نظام اجتماعي اطلاق مي‌شود كه در آن بالاترين قدرت و مرتبه اجتماعي به افرادي با بالاترين توانايي سپرده مي‌شود. (رحيمي، 1390). شايسته‌سالار به فردي گفته مي‌شود كه در چنين نظامي داراي اين نوع قدرت است. در شايسته‌سالاري، نخبگان بر مسند امور قرار مي‌گيرند و قدرت آن‌ها مبتني بر شايستگي آن‌هاست. بنابراين حكومت نخبگان، به معناي شايسته‌سالاري است (احمدي و همكاران ، 1392). امروزه در سازمان‌هاي رشد يافته و يا در حال رشد، شايسته‌سالاري از اهميت خاصي برخوردار است (نصر اصفهاني ، 1389). صاحب‌نظران مديريت، رشد و توسعه نيروي انساني را در گروي انتخاب و به كارگماري صحيح نيروي انساني در مشاغل و پست‌هاي مديريتي و پست‌هاي سازماني مي‌دانند (بردبار و همكاران ، 1390). درنتيجه مي‌توان گفت كه امروزه شايسته‌سالاري از يك سو لازمه و رمز موفقيت حركت‌هاي اصلاحي و شرط بقاء و دوام و تداوم نظام‌هاي سياسي است