بررسي جايگاه عدالت اجتماعي در خط مشي گذاري ملي با رويكرد تطبيقي

عدالت اجتماعي يكي از دلالت‌هاي مفهوم عدالت است كه منظور از آن تخصيص منصفانه و حق مدار منابع در يك جامعه است. به اين معنا قانون بايد به سطح قابل قبولي از عدالت واقعي و رسمي دست يابد و بايد توزيع منصفانه و حق مدار منابع و برابر فرصت‌ها را تضمين كند. در اين پژوهش پس از فهم و مقايسه تطبيقي مفهوم عدالت اجتماعي با رويكرد بومي و غربي، سياستهاي كلي نظام به عنوان محورهاي اساسي حكمراني در كشور با شاخصهاي عدالت اجتماعي مورد تطبيق و بررسي قرار ميگيرد. سوال اصلي پژوهش به اين صورت قابل طرح است كه «وضعيت عدالت اجتماعي در سياستهاي كلي كشور با الگوهاي غربي داراي چه نسبتي ميباشد؟». روش پژوهش بصورت مطالعه اسنادي و كتابخانه و مقايسه تطبيقي ميباشد. در نهايت پس از بررسي تطبيقي، نقاط خلا و آسيبهاي موجود در زمينه عدالت اجتماعي و نظام خط مشي گذاري ملي بررسي گرديده و پيشنهادهاي سياستي به منظور تقويت جايگاه عدالت اجتماعي در نظام سياستگذاري و حكمراني ملي ارائه ميگردد.