مطالعه ي جامعه شناختي ميزان گرايش زندانيان به اعمال عدالت ترميمي در مورد آنان و عوامل مرتبط با آن

عدالت ترميمي يكي از رويكردهاي نوظهور در حوزه جامعه شناسي حقوقي است كه به دنبال نارسايي هاي سيستم عدالت كيفري سنتي مطرح گرديد. در واقع، رويكرد عدالت ترميمي به دنبال جلوگيري از پيامدهاي منفي نظام كيفري حاكم در مورد زندانيان مي باشد. اين رويكرد همواره به اشكال مختلف همچون نشست هاي بزه ديده-بزهكار، نشست هاي گروهي خانوادگي و مواردي نظير اين در راستاي جبران خسارت هاي وارد آمده به بزه ديده بوده و بزهكار را در جريان امور كارها قرار مي دهد. لذا با توجه به اهميت اين موضوع، هدف تحقيق حاضر بررسي نگرش زندانيان (مرد و زن) استان آذربايجان شرقي نسبت به اعمال برنامه هاي عدالت ترميمي در مورد آنان و ارتباط آن با سرمايه روانشناختي به عنوان متغير مستقل تحقيق مي باشد. روش تحقيق حاضر پيمايشي بوده و با ابزار پرسشنامه داده هاي مورد نياز گردآوري شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده گرديد. يافته هاي تحقيق نشان دهنده ي گرايش بالاي زندانيان به اعمال برنامه هاي عدالت ترميمي در مورد آنان مي باشد. همچنين نتايج حاصل از تحليل داده ها نشان مي دهد بين ابعاد سرمايه روانشناختي (ثبات عاطفي، عزت نفس، خودكارآمدي و كانون كنترل داخلي و خارجي) و گرايش زندانيان به اعمال برنامه هاي عدالت ترميمي همبستگي معنادار وجود دارد.