بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر خودكارآمدي تحصيلي و ارتقاء شفقت به خود دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان يزد سال تحصيلي97-1396

چكيده پژوهش حاضر به بررسي اثر بخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر خودكارآمدي تحصيلي و ارتقاء شفقت به خود دانش آموزان دختر پايه هشتم دوره متوسطه اول شهرستان يزد سال تحصيلي 97-1396پرداخته است. روش پژوهش شبه تجربي با طرح پيش آزمون – پس آزمون باگروه گواه و جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر پايه هشتم مقطع متوسطه اول مي باشند در اين پژوهش، نمونه گيري به روش در دسترس انجام گرفته است. پس از برگزاري پيش آزمون خودكارآمدي تحصيلي و ارتقاء شفقت 15 نفر به صورت تصادفي در گروه گواه و 15 نفر درگروه آزمايش جايگزين شدند. پكيج آموزشي شامل بسته آموزشي مهارت هاي زندگي به سفارش معاونت امور فرهنگي و پيشگيري سازمان بهزيستي استان يزد، به كوشش امامي نائيني، نسرين(1387) و ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودكارآمدي بندورا (1996) و پرسشنامه شفقت به خود فرم كوتاه كه توسط ريس، پامير، نف و ون‌گاچت (2011) ساخته شده است، مي باشد داده ها با استفاده از آزمون پارامتريك تحليل كوواريانس جهت بررسي نرمال بودن توزيع نمرات گروه نمونه در جامعه تحليل گرديده اند. همچنين اثر پيش آزمون با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيري با استفاده از نرم افزار spss كنترل گرديده است براساس يافته ها: نتايج به دست آمده نشان داد كه آموزش مهارت هاي زندگي برمتغير هاي خودكارآمدي تحصيلي و ارتقاء شفقت به خود تاثيردارد. براساس يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت: آموزش مهارت هاي زندگي مي تواند در رشد شخصي، ارتقاء شفقت به خود و پيشرفت تحصيلي نوجوانان مقطع متوسطه اول مفيد باشد.