بررسي اقتصادي و زيست محيطي كشت ذرت دانه اي با رويكرد ردپاي آب در استان فارس

طي دهه هاي اخير ايران با مشكل كم آبي و خشكسالي مواجه بوده است. اما كشت محصولات آب برهمچونذرتدانه اي در مناطق مختلف وجود دارد. با توجه به اهميت آگاهي از مقدار دقيق كل آب مصرفي و بهره وري آب مصرفي در جهت مديريت منابع آب،در اين راستا با استفاده از داده هاي هواشناسي ردپاي آب ذرت دانه ايو بهره وري آباز ديدگاه اقتصادي در استان فارس براي دوره 2000 تا 2014 مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاكي از آن است كه متوسط سهم آب سفيد (3/54 درصد) و خاكستري (76/35 درصد) از ردپاي آب آبي (4/9 درصد) و سبز(52/0 درصد) بيشتر است. لذا بيش از 50 درصد منابع آبي در توليد محصول ذرت دانه اي در سه بخش تغذيه به سفره‌هاي آب زيرزميني، برگشت مجدد و تغيير كيفيت منابع آبي، به جريان‌هاي سطحي وارده شده يا بر اثر تبخير از دسترس گياه خارج مي‌شود.نتايج حاكي از آن است كه از سال 2009 به بعد كاهش در مقدار كل ردپاي آب و افزايش بهره وري هر مترمكعب آب مصرفي در توليد ذرت دانه اي رخ داده است. اما افزايش سود دريافتي براي كشاورز با توجه به نتايج سهم آب خاكستري و سفيد در توليد ذرت دانه اي با حفظ كيفيت آب و پايداري منابع آب در يك راستا نيست لذا پيشنهاد مي شود جهت حفظ درآمد كشاورزان از يك سو و پايداري منابع آب از سوي ديگر سياست هاي توأم اتخاذ گردد.