بهوشياري و بهزيستي روان شناختي پسران بدون سرپرست

هدف از اين پژوهش تاثير بهوشياري بر بهزيستي روان شناختي پسران بي سرپرست شهرستان تهران مي باشد. بهوشياري به عنوان يك روش درماني توسط كابات- زين در سال 1979 با هدف كاهش استرس در بيماران مبتلا به درد مزمن به كار گرفته شد. اين پژوهش به صورت آزمايشي بوده و نمونه آماري آن، شامل 30 پسر نوجوان بود كه به صورت تصادفي 15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه كنترل گمارده شدند. روش نمونه گيري افراد پژوهش بصورت روش نمونه گيري دردسترس بود. پس از انتخاب نمونه هاي نهايي پژوهش گروه آزمايش از بهوشياري را به صورت 8 جلسه 90 دقيقه اي براساس پروتكل كابات- زين و همكاران (1992) دريافت نمودند و ابزار سنجش جهت مقياس بهزيستي روانشناختي، از كارول ريف در سال 1989 تهيه شده است. تهيه شده است. نتايج نشان پژوهش تحليل كوواريانس نشان داد كه مداخله شناختي مبتني بر بهوشياري بر بهزيستي روان شناختي پسران بي سرپرست تأثير داشته و منجر به افزايش معنادار بهزيستي روان شناختي در اين افراد شده است.