بي اعتمادي اجتماعي به رسانه و نقش آن در بروز آسيب هاي اجتماعي

اﻋﺘﻤﺎد اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ ﻫﺮ رﺳﺎﻧﻪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻫﺮ ﭘﻴﺎم رﺳﺎن اﺳﺖ. ﺑﺪون آن ﻫﻤﺔ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻫﺮز ﻣﻲ رود و رﺳﺎﻧﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﻋﺮﺻﺔ ﻣﻮردﻧﻈﺮ ﺣﻀﻮر واﻗﻌﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . اعتماد مخاطب به رسانه محصول ارائه اخبار و اطلاعات درست با منابع مشخص، عدم سوگيري، سرعت انتشار اخبـار، همگـامي رسـانه باتكنولوژيهاي روز و ديگر عوامل مرتبط با خبررساني است ،ﺿﺮﻳﺐ ﺑﻬﺮه وري ﻫﺮ رﺳﺎﻧﻪ را ﺑﺎ ﺗﻔﺎﺿﻞ ﺑﻴﻦ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺻﻮري و واﻗﻌﻲ ارزﻳﺎبي ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻧﻘﺺ در ﻳﻜﻲ از ارﻛﺎن ﭘﻴﺎم رﺳﺎﻧﻲ اﺳﺖ .در ﺟﻬﺎن اﻣﺮوز، ﻧﻘﺶ ﻣﺆﺛﺮ رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺟﻤﻌﻲ، ﺑﻮﻳﮋه رادﻳﻮ و ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن در ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎ ﺗﺪاوم ﻧﮕﺮش ﻫﺎ و اﻳﺠﺎد رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر، ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻣﻮرد ﺗﻮاﻓﻖ داﻧﺸﻤﻨﺪان و ﻧﻈﺮﻳﻪ ﭘﺮدازان ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ .ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰي ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺳﻌﻲ در ﻛﻨﺘﺮل و ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي آﺳﻴﺐ ﻫﺎ و اﻧﺤﺮاف ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ دارﻧﺪ و رادﻳﻮ و ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن وﺳﻴﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ اﺳﺖ . از ﺳﻮي دﻳﮕﺮ رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺟﻤﻌﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺧﻮد ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺮوز آﺳﻴﺐ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. اين پژوهش از انواع پژوهش هاي بنيادي بوده و روش اين تحقيق بر پايه روش اسنادي و كتابخانه اي استوار است و هدف از اين پژوهش علمي بررسي بي اعتمادي به رسانه و نقش آن در بروز آسيب هاي اجتماعي است.