پيش بيني استعداد اعتياد بر اساس بررسي تاب آوري و انعطاف پذيري شناختي

مسئله وابستگي به مواد و سوء مصرف مواد امروزه پا از مرزهاي بهداشتي-درماني فراتر نهاده و به يك معضل اجتماعي-درماني تبديل شده است. لذا هدف پژوهش حاضر پيش بيني استعداد اعتياد بر اساس تاب آوري و انعطاف پذيري شناختي در دانشجويان دانشگاه گيلان بود. پژوهش حاضر، توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه گيلان در سال تحصيلي 1397-1396 مي باشد كه از اين بين 200 دانشجو به صورت در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مقياس آمادگي به اعتياد (Weed et all, 1992)، مقياس انعطاف پذيري شناختي Dennis and Vander Wal (2010) و مقياس تاب آوري Connor and Davidson (2003) استفاده شده است و با نرم افزارSPSS-24 واكاوي شد. داده¬هاي پژوهش با روش¬هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه تاب آوري و انعطاف پذيري شناختي با استعداد اعتياد رابطه معناداري دارند (01/0 P). ضرايب بتاي متغيرهاي پيش بين نشان داد كه تاب آوري و انعطاف پذيري شناختي قابليت پيش بيني معنادار متغير ملاك يعني، استعداد اعتياد را دارند(05/0 P). همچنين نتايج بدست آمده نشان داد كه تاب آوري و انعطاف پذيري شناختي به مقدار قابل توجهي از واريانس استعداد اعتياد را پيش بيني مي كنند. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه هر چقدر ميزان تاب آوري و انعطاف پذيري شناختي افزايش پيدا كند، به مقدار قابل توجهي استعداد اعتياد در افراد كاهش پيدا مي كند.