مطالعه اولويت هاي سرمايه گذاري در بخش هاي صنعتي در راستاي توسعه صادرات با رويكرد MCDM (مطالعه موردي استان مازندران)

اهميت سرمايه گذاري براي رشد و توسعه اقتصادي و اجتماعي به اندازه اي است كه آن را يكي از اهرم هاي قوي براي رسيدن به توسعه معرفي نموده است. اتخاذ سياست هاي توسعه مناسب در مناطق مختلف مي تواند ضامن توسعه تجارت و گسترش بازارهاي تجاري براي توليدات استان ها باشد تا بر مبناي آن توسعه اقتصادي كشور هموار گردد.(ابزري، صمدي، تيموري، 1387). تحقيق حاضر به بررسي و مطالعه اولويت هاي سرمايه گذاري در استان مازندران با توجه به امكانات و پتانسيل هاي اين منطقه مي پردازد و تلاش ميكند تا با تخصيص مناسب منابع مالي به سرمايه گذاري در بخش هاي توليدي و خدماتي استان، گامي مهم بردارد. اين تحقيق ، شاخص هاي موثر بر انتخاب سرمايه گذاران بخش خصوصي جهت سرمايه گذاري در استان را با هدف توسعه صنعتي، شناسايي نموده و سپس با استفاده از رويكرد تصميم گيري هاي چند معياره (MCDM ) به تعيين اولويت هاي سرمايه گذاري در بخش هاي مختلف اقتصادي مي پردازد تا سرمايه گذاري هاي مولد بخش خصوصي و دولتي شناسايي و اولويت بندي شوند و در نهايت بتوان راهكارهاي متناسب با آنها را شناسايي و اجرا نمود. مراحل انجام تحقيق به طور مختصر شامل ارائه 20 شاخص مهم اثرگذار بر تصميم گيري سرمايه گذاران ، تنظيم و تكميل پرسش نامه براي 3 گروه خبرگي و در نهايت تلفيق نتايج اولويت بندي و انتخاب شاخص ها توسط 3 گروه خبرگي مي باشد كه بر اساس اولويت بندي نهايي، 6 شاخص سودآوري، نرخ بازده اقتصادي، دسترسي به مواد اوليه و سيستم هاي حمل و نقل، دوره بازگشت سرمايه، رقابت و نسبت ارزش فعلي خالص به حجم سرمايه گذاري انتخاب شدند. در پايان تحقيق، اولويت بندي جذابيت صنايع بر اساس روش TOPSIS نشان داد كه سرمايه گذاري در بخش هاي 1. توريستي و تفريحي 2. حمل و نقل 3. صنايع چوب و فرآورده هاي چوبي 4. كشاورزي ( زراعت و باغداري) 5. صنايع معدني 6. دامپروري صنعتي به ترتيب داراي بيشترين جذابيت مي باشند. در فصل پاياني اين پژوهش, محقق به ارائه پيشنهاداتي جهت انجام بهينه سنجش جذابيت صنايع در استان در تحقيقات و پژوهش هاي آتي مي پردازد.