اثر برنامه تمريني سايكوموتور (Psychomotor)بر كنترل پاسچر افراد سندرم داون

سندرم داون متداول- ترين بيماري ژنتيكي در افراد داراي ناتواني ذهني است كه با شيوع 1 در 800 تا 1200 تولد زنده مي‌باشد. كودكان با سندرم داون توانايي تعادلي پايين را نشان داده اند كه نتيجه آن موجب تاخير زيادي در رشد حركتي و محدود كردن سطح عملكرد آنها مي شود. تمرينات Psychomotor يك رويكرد حركتي جامع است كه هدف آن بهبود تمامي جنبه هاي شخصيت هر كودك است. هدف از اين مطالعه ارزيابي اثرات برنامه تمريني Psychomotor بر كنترل پاسچر كودكان مدرسه اي سندرم داون است. 2- روش شناسي 16 دانش آموز سندرم داون 18-12 سال در اين مطالعه شركت كردند. آنها به 2 گروه، 1 گروه آزمايش و 1 گروه كنترل اختصاص داده شدند. گروه آزمايش در يك برنامه تمريني 16 هفته اي Psychomotor با 2 بار در هفته به مدت 45 دقيقه شركت كردند. همه كودكان در اندازه گيري هاي زير مشاركت داشتند 1) ثبت ويژگي هاي آنتروپومتريكي 2) ارزيابي شاخص رشد حركتي و 3) اندازه گيري تعادل ايستا و پويا . توانايي تعادل ايستا و پويايي همه افراد با استفاده از آزمون ايستادن روي يك پا (ICC: 0.82 - 0.92) و آزمون ايستادن روي يك پاي پويا (ICC: 0.57- 0.81) اندازه گيري شد. اندازه گيري ها در دو سطح ( فوم و سفت) و دو حالت چشمان باز و بسته انجام گرفت.تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSSورژن 22 و در سطح معني داري 05/0 انجام شد. 3- نتايج يا يافته ها نتايج تحقيق نشان داد كه شركت كنندگان گروه مداخله، متغيرهاي تعادلي ايستا و پويا را براي همه موقعيت ( سطوح فوم و سفت و وضعيت چشمان باز و بسته ) افزايش دادند. 4- بحث و نتيجه گيري يافته هاي اين مطالعه به وضوح نشان مي دهد كه برنامه تمريني Psychomotor سهم مهمي را در افزايش و بهبود كنترل پاسچر افراد سندرم دوان داشته است.