بررسي برهمكنش تنش آبي و سيليس بر عملكرد و اجزاي عملكرد برنج

به منظور بررسي اثر قطع آبياري و كاربرد سيليس در مراحل مختلف رشد بر شاخص‌هاي زراعي و عملكرد دانه برنج رقم طارم محلي، آزمايشي به صورت كرت‌هاي ‌‌خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال 1387 در مزرعه تحقيقاتي دشت ناز ساري اجرا شد. قطع آبياري به مدت 15 روز در چهار مرحله‌ي ابتدا، اواسط و انتهاي پنجه‌دهي (آغازه گل آذين) و مرحله 50 درصد گلدهي به عنوان عامل اصلي و سه مقدار سيليس 0، 500 و 1000 كيلوگرم سيليس خالص در هكتار كه 15 روز قبل از نشاء مصرف شد به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد قطع آبياري در مرحله‌ي ابتداي پنجه‌زني موجب كاهش معني‌دار طول خوشه، تعداد خوشه در متر مربع و تعداد خوشه‌چه در خوشه و در نتيجه افت شديد عملكرد دانه (22 /329 گرم در متر مربع) گرديد. قطع آبياري در اواسط پنجه‌زني باعث كاهش وزن هزار دانه شد. بيشترين تعداد خوشه در متر مربع و حداكثر عملكرد دانه (78 /408 گرم در متر مربع) در تيمار قطع آبياري مرحله 50 درصد گلدهي حاصل شد. بر اساس نتايج اين تحقيق، مرحله ابتداي پنجه‌دهي به قطع آبياري بسيار حساس است، زيرا باعث كاهش عملكرد و اجزاي عملكرد مي‌شود.