حجاب و عفاف در هنر طراحي لباس

حجاب يكي از مسائل مهمي است كه در اغلب شئونات زندگي و حفظ شخصيت و ارزش انسان نقش مهمي دارد. عفاف به عنوان مصاديق پوشش دروني، يكي از آموزه‌هاي ديني اسلام است كه در جامعه ديني ظهور يافته و ارتباطات انساني در زندگي فردي و جمعي را پوشش مي‌دهد. پيشينه حجاب در ايران قدمتي طولاني دارد؛ در ادوار تاريخي اسلامي حجاب و پوشش را يك وظيفه اخلاقي مي‌دانسته‌اند. حال اين پرسش مطرح مي‌شود كه علت پيدايش حجاب چيست و عملكرد هنر ديني در نهادينه‌سازي فرهنگ حجاب و عفاف و تعميم آن به هنر طراحي لباس چگونه است؟ صاحب‌نظران ريشه پيدايش حجاب را از جنبه‌هاي فلسفي، سياسي و اجتماعي، اخلاقي و رواني ذكر مي‌كنند. هدف كلي پژوهش حاضر سوق دادن هنجارهاي حجاب و عفاف اسلامي در جهت ارتقاء ارزش‌هاي اخلاقي و ديني با استفاده از فرهنگ و هنر اصيل و والاي ايراني است؛ روش تحقيق توصيفي - تحليلي و روش گرآوري مطالب منابع كتابخانه‌اي و مراجعه به پايگاه‌هاي اينترنتي بوده است. با نتايج پژوهش‌هاي انجام شده در اين راستا مشخص مي‌شود هنرمند طراح مي‌كوشد كه سنت‌هاي ايراني اسلامي را كه مجموعه‌اي از فرهنگ و هنر اصيل ايراني و ارزش‌هاي ديني و ملي را در قالب طرح و برش‌هاي گوناگون و تزئيناتي چون سوزن‌دوزي، چاپ، نقاشي روي پارچه را كه برخاسته از روح هنرپرور انسان وارسته و كمال‌گراي ايراني است را در عرصه مد معرفي نمايد. براي اين منظور براي بيان مفاهيم حجاب و عفاف اسلامي از سنت، حكمت و هنر قدسي، اخلاق، ادبيات، مباني روان‌شناختي فرم و رنگ، هنرهاي مختلفي چون نقش برجسته، موزاييك‌كاري، نگارگري و مينياتور، كاشي‌كاي و ... در طرح لباس بهره مي‌گيرد.