راهبردهاي گسترش حجاب و عفاف در جامعه

با پايان يافتن دوران دفاع مقدس، به علت بي‌توجهي برنامه‌ريزان و سياست‌‌مداران به برنامه‌ريزي فرهنگي جهت تقويت ارزش‌هاي اسلامي‌، بد‌حجابي در جامعه ما رواج يافت و ‌با مرور سال‌ها تبديل به پديده‌اي نگران‌كننده براي نظام شد. از آنجا كه حجاب در جامعه ‌اسلامي ما ‌يك الزام ارزشي و هنجاري( قانوني) تلقي مي‌شود، نظام اسلامي موظف است اهتمامي جدي نسبت به اين مسئله داشته باشد. براي گسترش حجاب و عفاف در زندگي روزمره و رفتار مردم، نظام اسلامي مي‌تواند از دو راهبرد در برنامه‌ريزي‌‌هاي خود استفاده كند: راهبرد اقناعي و راهبرد تحميلي. در راهبرد اقناعي كه مخاطب آن تمامي اقشار جامعه هستند، تلاش مي‌شود تا با استفاده از ابزار تشويق و ترغيب به ترويج حجاب و عفاف پرداخته شود. در اين راهبرد نظام‌، با آموزش احكام‌، فلسفه و كاركردهاي حجاب، آثار بدحجابي، تعيين مصداق براي پوشش اسلامي، ايجاد احساس مثبت نسبت به حجاب و عفاف و در دسترس قرار دادن پوشش اسلامي با قيمت مناسب جهت ترغيب جامعه به استفاده از حجاب و عفاف در جامعه گام بر مي‌دارد. در راهبرد تحميلي كه مخاطب آن گروه‌هاي گسترش‌دهنده بدحجابي در جامعه هستند، نظام اسلامي از طريق برخورد با متخلفان سعي بر مقابله با بدحجابي دارد. در اين راهبرد دولت مي‌تواند از يك سو به برخورد با اصنافي بپردازد كه عرضه‌كننده و تبليغ‌كننده بدحجابي هستند. اين اقدام كاملاً منطقي و ضروري به نظر مي‌رسد. اقدام ديگر پيش روي دولت در اين راهبرد برخورد با بد‌حجابان در اماكن عمومي است هر چند كه اين اقدام مي‌تواند هزينه‌هاي زيادي را بر نظام جمهوري اسلامي تحميل كرده و آن را در شرايط پيچيده‌اي قرار دهد. اين اقدام مي‌تواند براي برخورد با عده‌اي از بدحجابان كه با نظام جمهوري اسلامي مشكل ندارند و صرفاً عقايد ديني در آن‌ها كمرنگ است مؤثر باشد اما‌ در رابطه با حجاب‌ستيزان راهگشا نخواهد بود. غفلت از راهبرد اقناعي در برنامه‌ريزي‌ها و سياست‌گذاري‌ها و استفاده صرف از راهبرد تحميلي نه‌تنها منجر به كاهش بد‌حجابي نشده بلكه سبب شكل‌گيري مقاومت در مقابل اين راهبرد و گسترش روزافزون بدحجابي مي‌گردد.