مرزهاي ارتباط با نامحرم از ديدگاه معصومين (ع)

مسئله «ارتباط با نامحرم» و تعيين مرزهاي آن، از ريز مسئله هاي عفاف و حجاب است كه همواره مورد توجّه آدمي بوده است. هدف اصلي از پژوهش حاضر، يافتن پاسخ هاي منطقي و مستدلّ براي اين پرسشِ اساسي است: «از نظر معصومين (:) چه مرزهايي براي ارتباط با نامَحرم وجود دارد؟» با بررسي روايات معصومين (:)، گستره و مرزهاي ارتباط با نامَحرم را به پنج محور مي توان تقسيم كرد كه اين پژوهش به واكاوي آن‌ها پرداخته است: 1- گفتگو، 2- خلوت، 3- شوخي و مزاح، 4- مصافحه و لمس، 5- اختلاط. گردآوري اطلاعات در اين پژوهش، به شيوه كتابخانه اي و با ابزار فيش بوده كه روش توصيفي ـ تحليلي را در پيش گرفته است. حاصل پژوهش نشان مي دهد كه فرضيه اين پژوهش به اثباط رسيده است: معصومين (:)، نه‌تنها با فعاليت اجتماعي زنان و مردان مخالفتي ندارند، بلكه تأكيد هم دارند؛ ولي رعايت برخي مرزها و حريم ها را براي سلامت فردي و اجتماعي انسان ها ضروري مي دانند.