حجاب و عفت در عصر معصومين (ع)

در پيش از ظهور اسلام چه در جزيره‌العرب و چه در ممالك ديگر حجاب و عفاف خيلي كم‌رنگ بوده به‌طوري كه در عربستان هم گزارش‌هاي تاريخي از وجود حجاب نشان مي‌دهد بودن نوعي حجاب در ميان برخي از قبايل به دليل تعصب‌هاي قومي و قبيله‌اي بوده است‌. بعثت پيامبر اكرم (6) و وجوب حجاب و نازل شدن آيات حجاب و مشخص شدن حد و حدود آن‌، حجاب به نوعي ارزش و مشخصه زن مسلمان معتقد تبديل گرديد. به وسيله حجاب زن در جامعه مسلمان آن روز حضور پيدا مي‌كرد و از يك موجود بي‌ارزش تبديل به يك فرد مؤثر جامعه گرديد. در زمان حضور حضرت محمد مصطفي (6) اين امر در بين جامعه مسلمين نهادينه شد و پس از ايشان هم نوع پوشش حضرت زهرا (3) اين امر در بين جامعه مسلمين نهادينه شد و پس از ايشان هم نوع پوشش حضرت زهرا (3) استحكام بخش حجاب در سطح جامعه گرديد اين روند در زمان امامت حضرت علي (7) و حكومت ايشان ادامه پيدا كرد، ايشان در بعضي از قسمت‌هاي جامعه مسلمين اگر شرائط مناسبي از عفاف و حجاب وجود نداشت آن را گوشزد مي‌كرد و به مسلمانان دستور رعايت مي‌دادند. ديگر معصومين (:) كه حكومت را در دست نداشتند ولي شيعيان را به سوي حفظ حريم‌ها راهنمون مي‌كردند. در بعضي از زمان‌ها نوع پوشش تغيير مي‌كرد كه ائمه معصومين (:) با نوع لباس پوشيدن خود شيعيان را به سمت نوع صحيح آن راهنمايي مي‌نمودند. ارتباط مستقيم عفت و حجاب به‌گونه‌اي است كه نوع پوشش بيانگر ميزان عفت و پاكدامني مي‌باشد و رابطه مستقيم دين و دينداري دارد.