بررسي و ارزيابي ارتباط ميان گرايش به حجاب و احساس امنيت فردي و اجتماعي جوانان (مورد مطالعه: زنان جوان شهر قم)

پوشش و حجاب، به‌ عنوان يكي از اركان اصلي نظام ارزشي جامعه ما و به ‌مثابه كنشي اجتماعي و رسانه‌اي ارتباطي، از يك‌سو تحت تأثير ساختارهاي فرهنگي، اجتماعي، سياسي و اقتصادي است و از سوي ديگر به نوبه خود بر بسياري از سازه‌هاي اجتماعي، نظير احساس امنيت فردي و اجتماعي مؤثر بوده و مصونيتي را براي كنشگران اجتماعي به همراه مي‌آورد. هدف از اين پژوهش، بررسي و ارزيابي ارتباط ميان گرايش به حجاب و احساس امنيت فردي و اجتماعي جوانان (مورد مطالعه زنان جوان شهر قم) مي‌باشد. به‌منظور بررسي اين مسئله، از روش پيمايش و تكنيك پرسشنامه استفاده‌ شده است. جامعه آماري دربرگيرنده همه زنان جوان شهر قم مي‌باشند كه به روش نمونه‌گيري كوكران، 383 نفر از آنان به ‌عنوان نمونه انتخاب شدند. پاسخگويان به روش نمونه‌گيري سهميه‌اي برگزيده ‌شده و اعتبار و پايايي مقياس‌هاي به كار گرفته‌شده مورد تأييد قرار گرفت. توصيف داده‌ها به ‌وسيله نرم‌افزار‌SPSS نشان دادند كه گرايش افراد مورد بررسي به حجاب و ميزان احساس امنيت فردي و اجتماعي آنها در سطح بالايي مي‌باشد. در بعد تحليلي، يافته‌ها حاكي از اين بودند كه رابطه‌اي معنادار و مثبت ميان گرايش به حجاب و احساس امنيت فردي و اجتماعي وجود دارد. به عبارتي، به هراندازه كه گرايش زنان به حجاب بيشتر شود، بر ميزان احساس امنيت فردي و اجتماعي آنها افزوده مي‌گردد؛ بدين ترتيب امنيت فردي و اجتماعي زنان در جامعه خود متأثر از نوع پوشش و حجاب آنها مي‌باشد و حجاب و پوشش، نوعي مصونيت فردي و اجتماعي را براي كنشگري درصحنه اجتماعي فراهم مي‌كند.