بررسي روانشناختي الگوهاي حيا و عفاف

حيا و عفاف از مهم ترين فضايل اخلاقي است كه خداوند منان آن را در وجود انسان به وديعه نهاده است. رعايت اين خصلت ستودني طبق قرآن و احاديث سرآمد هرخوبي و برترين عبادت بر شمرده شده و ثمره آن مصون ماندن نفس از بدي ها و قرار گرفتن انسان در مسير سعاتمندي و كمال است. و عدم رعايت آن سرچشمه بسياري از گرفتاري ها و بيماري هاي اخلاقي است. معرفي الگو هاي پاك و با فضيلت در زمينه منش و رفتار باحيا و عفيافانه ، انگيزه و ميل به پاكي و آراستگي به فضائل را گسترش مي‌دهند. هدف از پژوهش حاضر كه به روش توصيفي- تحليلي صورت گرفته، بيان آثار رواني حيا و عفاف است كه با توجه به الگوهاي معرفي شده از سوي قرآن و روايات به بيان راهكارهاي پيشگيري از آسيبهاي عدم رعايت حيا و عفاف پرداخته شد. يافته هاي تحقيق نشان داد كه آرامش، امنيت، تحكيم خانواده، تعالي عقلي، ميانه گزيني يا اعتدال، تقويت ايمان و كرامت نفس از آثار رواني مثبت حيا و عفاف است.