بررسي ماهيت پوشاك پست‌مدرن ايراني با تمركز بر جايگاه نقوش سنتي هنر ايراني‌-اسلامي (با تاكيد بر پوشاك بانوان)

اهميت لباس براي انسان از دوره هاي باستان، بركسي پوشيده نيست. با توجه به قدمت تاريخ و فرهنگ ايران زمين، از پوشاك ايرانيان نيز همواره به برازندگي ياد شده است. اما متأسفانه امروزه به دليل ترويج فرهنگ غربي و سيطره نظام سرمايه‌داري و فرآيند جهاني‌سازي، لباس ماهيت پوشانندگي خود را از دست داده و به پديده‌اي اجتماعي تحت عنوان مد تبديل شده است. در شرايط پست‌مدرن، طراحي لباس تلاشي براي انعكاس ايده هاي فردي منطبق با هويت فرهنگي جامعه، با در نظر گرفتن نيازهاي ايدئولوژيك و بومي مخاطبان به خصوص بانوان مي‌باشد. همچنين امروزه با از ميان رفتن مرز ميان هنرها شاهد توجه بسياري از هنرمندان عرصه هاي مختلف به طراحي لباس و الگوسازي مي باشيم. پژوهش حاضر با هدف بررسي طراحي هاي جديد لباس با تأكيد بر پوشاك بانوان و تبيين ماهيت پوشاك پست مدرن ايراني با تمركز بر جايگاه نقوش سنتي هنر ايراني ـ اسلامي انجام گرفته است. با توجه به اين هدف، دو پرسش زير صورت بندي شده اند: الف) چگونه مي توان به الگوهاي بومي در مقابل مدگرايي غربي دست يافت؟ ب) چه عواملي سبب شده لباس به عنوان اثري هنري و رسانه اي فعال در جامعه شناخته شود؟ پاسخ پرسش هاي فوق، با روش «توصيفي ـ تحليلي» و به طريق كيفي گرد آمده و اطلاعات مورد نياز از طريق مطالعه كتابخانه اي بدست آمده اند. بر اساس يافته هاي پژوهش، يكي از راه هاي الگوسازي در مقابل مدگرايي غربي و جهاني سازي، استفاده از پتانسيل هنر ايران در طراحي پوشاك است كه در سال هاي اخير با توجه به حضور هنرمندان ايراني در محافل بين المللي، لباس ايراني همچون اثري هنري و رسانه اي فعال عمل نموده است. بنابراين توسعه طرح هاي ملي زير سايه انديشه ‌ ايراني ـ اسلامي و آشنايي مردم با آن ضروري بوده و با استفاده از عناصر و نشانه هاي فرش‌هاي ايراني، معماري، پارچه‌ها و پوشاك اقوام مختلف، در طراحي هاي جديد، پوشش اسلامي مي‌تواند حامل هويت ايراني باشد.